Η πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία

Σικάγο 1^η Μαίου 1886: Οι εργαζόμενοι αποφασίζουν να ξεκινήσουν απεργία διεκδικώντας 8ωρη εργασία και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις που ακολουθούν, στις οποίες συμμετέχουν 400.000 εργάτες από 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ, καταλήγουν μερικές μέρες μετά σε βίαιες συμπλοκές με την αστυνομία όπου σκοτώνονται 6 αστυνομικοί, 4 εργάτες και τραυματίζονται πολλοί άλλοι. Η εξέγερση ολοκληρώνεται με την αποδοχή των αιτημάτων των εργατών θεμελιώνοντας έτσι μια νέα εργασιακή πραγματικότητα.

Σήμερα, πολλά εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν μέσα από αγώνες, καταργούνται: το οκτάωρο, η σταθερή εργασία, οι συλλογικές συμβάσεις, οι αξιοπρεπείς μισθοί και συντάξεις. Παράλληλα, υπάρχει μια συνεχής επίθεση στους τομείς της δημόσιας υγείας και παιδείας που ωθεί στην διάλυση του κοινωνικού κράτους και συμβάλλει εξίσου στην δημιουργία ενός καθεστώτος επισφάλειας, ανεργίας, υποβάθμισης και φτώχειας.

Σε ό,τι αφορά στη νεολαία, όπου και εφαρμόζονται συνήθως πρώτα τα αντεργατικά μέτρα, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Ήδη η ανεργία έχει εκτιναχθεί σε ποσοστό-ρεκόρ, χωρίς να συνυπολογίζονται οι νέοι που αναζητούν πρώτη φορά δουλειά, οι εργαζόμενοι της μαύρης εργασίας και όσοι εργάζονται με το νέο βασικό μισθό της πείνας και της εξαθλίωσης. Με το σύμφωνο της πρώτης απασχόλησης, ακόμα και εργαζόμενοι με πλήρες ωράριο απολαμβάνουν μηδαμινά δικαιώματα και το συγκλονιστικό ποσό των 429 ευρώ!

Απέναντι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν, στα εκβιαστικά διλήμματα της φτώχειας και της εξαθλίωσης, στην επιβολή αυτού του εργασιακού μεσαίωνα, εμείς, οι νέοι και οι νέες, οι άνεργοι και όλοι οι εργαζόμενοι που πλήττονται από αυτά τα μέτρα χρειάζεται να υψώσουμε τη φωνή μας και να διεκδικήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια, ισότητα και σταθερή δουλειά για όλους.

Όλοι/ες στην πορεία της Πρωτομαγιάς την Τρίτη στις 10.00 π.μ στην Ομόνοια. 

ΤΟ PSI "ΚΟΥΡΕΥΕΙ" ΤΟ ΠΑΝΤΕΙΟ

Για άλλη μια φορά γίναμε μάρτυρες του τί βάζει ως προτεραιότητα η κυβέρνηση όταν επιχειρεί να εξοικονομήσει πόρους. Στο περίφημο κούρεμα του χρέους το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να κόψουν απροειδοποίητα και χωρίς να έχουν καν το δικαίωμα, είναι λεφτά που ανήκαν στο χώρο της υγείας και της παιδείας.

Με το PSI και το κούρεμα των ομολόγων χάθηκαν 120 εκατομμύρια ευρώ, που είχαν σε καταθέσεις για τις λειτουργικές τους ανάγκες 17 πανεπιστήμια της χώρας στην Τράπεζα της Ελλάδος. Τώρα καταλάβαμε τι εννοούσε η κυβέρνηση όταν έλεγε ότι λεφτά υπάρχουν… Το ‘’περίφημο’’ κούρεμα που η κυβέρνηση το παρουσίασε ως αναγκαίο, έγινε στην πραγματικότητα μια νόμιμη κλοπή των αποθεματικών των ιδρυμάτων και οδηγεί πολλά ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας σε οικονομικό αδιέξοδο. Στην ήδη μειωμένη κατά 60% χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, το κούρεμα έρχεται να τα αποτελειώσει, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση δίνει στις τράπεζες εκατομμύρια ευρώ, οι οποίες βγάζουν μάλιστα και κέρδος από την μνημονιακή πολιτική και την κοινωνική ισοπέδωση.

Όσο για τα καθ’ ημάς, το Πάντειο έχασε τα 13 από τα 17 εκατομμύρια των αποθεματικών του με το κούρεμα! Αυτό σημαίνει ότι μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα θα έχει κοπεί η δωρεάν σίτιση και στέγαση, οι εστίες θα κλείσουν και αν δεν βρεθεί άμεσα χρηματοδότηση, θα ανασταλεί η λειτουργία του πανεπιστημίου.

Εμείς θα υπενθυμίσουμε ότι το υπουργείο μέσω της Διαμαντοπούλου και τώρα του Μπαμπινιώτη, των υπέρμαχων του νόμου 4009 που εξασφαλίζει την διάλυση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου, μας λέγανε εδώ και έναν χρόνο ότι το πρόβλημα με τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα είναι οι αιώνιοι φοιτητές, οι συνδικαλιστές και το αυτοδιοίκητο. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα όμως να κλέψουν 120 εκ. ευρώ και να αναγκάσουν πολλά ιδρύματα και τα περισσότερα ΤΕΙ να βάλουν λουκέτο..

Αυτοί που μας πήραν το βιβλίο απ το χέρι μας κατηγορούν ότι είμαστε αδιάβαστοι..

Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει εδώ και καιρό!

Απαιτούμε οι ανάγκες μας να μπαίνουν πάνω από τα κέρδη τους!

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ  http://syspanep.ntua.gr

 

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΣΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ

Παίρνουμε την πρωτοβουλία να απευθυνθούμε στις φοιτήτριες και τους φοιτητές μας, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που υπερασπιζόμαστε το δημόσιο πανεπιστήμιο, με την καθημερινή παρουσία μας στη διδασκαλία και την έρευνα καθώς και με τους αγώνες μας που πρόσφατο δείγμα τους αποτελεί η ριζική και μαχητική απόρριψη του νόμου Διαμαντοπούλου.   

Σήμερα, τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας οδηγούνται σε επιστημονικό, ερευνητικό, ακαδημαϊκό και οικονομικό μαρασμό. Η κοινοβουλευτική “πλειοψηφία” των μνημονιακών κομμάτων,  χωρίς να διαθέτει λαϊκή εντολή, ψήφισε με τον νόμο 4009 την υποβάθμισή τους, από τη μια, με την κατάργηση σημαντικών ακαδημαϊκών προϋποθέσεων που αφορούν στην ελεύθερη ανάπτυξη της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας και, από την άλλη, με τη δραματική συρρίκνωση της δημόσιας χρηματοδότησης, την έλλειψη προσωπικού και την υφαρπαγή των ίδιων πόρων των πανεπιστημίων, με το γνωστό PSI.  

Χωρίς αυτοδιοίκηση και ελευθερία, χωρίς πόρους για την έρευνα και την ανανέωση του διδακτικού και διοικητικού προσωπικού, χωρίς κονδύλια για τη φοιτητική μέριμνα και τα λειτουργικά έξοδα, η δημόσια παιδεία θα βουλιάζει στον αγοραίο εκφυλισμό και με την καθιέρωση διδάκτρων θα γίνει απροσπέλαστη για χιλιάδες νέους, που οι οικογένειές τους υφίστανται τον οδοστρωτήρα των μνημονίων και δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις σπουδές τους.

Η πολιτική καταιγίδα δεν περιορίζεται στο πανεπιστήμιο. Η δραματική μείωση των εισοδημάτων, η ανεργία, κυρίως των νέων, και η συστηματική καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων και δυνατοτήτων της χώρας, καθηλώνουν τους νέους σ’ ένα ασφυκτικό παρόν που παραπέμπει σ’ ένα δυσοίωνο μέλλον. Οι νέες γενιές στην Ελλάδα και τον κόσμο υπήρξαν πάντα ευαίσθητες και μαχητικές. Με τις ιδέες και τους αγώνες τους επιδίωξαν να διαμορφώσουν τον κόσμο ώστε να χωρά τα οράματα και τις ανάγκες τους. Σήμερα, όλες οι γενιές βρίσκονται μπροστά σε διλήμματα, που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ιστορικά. Κανείς και καμιά δεν μπορεί να τα αγνοήσει, τόσο για λόγους προσωπικής εμπειρίας όσο και κοινωνικής συνείδησης.

Τα πανεπιστήμια, με την ευρύτερη έννοια η παιδεία και η εκπαίδευση, είναι κοινωνικά αγαθά και δεν πρέπει να μετατραπούν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, ούτε να οργανωθούν και να λειτουργούν σύμφωνα με τις επιδιώξεις της αγοράς. Το φοιτητικό, ευρύτερα το πανεπιστημιακό, κίνημα αντιστάθηκε στη δικτατορία, στο όνομα όλης της κοινωνίας και έθεσε μεταπολιτευτικά τα θεμέλια ενός σημαντικού εκδημοκρατισμού της ανώτατης εκπαίδευσης, που σήμερα συστηματικά κατεδαφίζεται.

Το τίμημα, το οποίο οι μνημονιακές και συντηρητικές εγχώριες δυνάμεις μαζί με την Τρόικα καλούν τους νέους να πληρώσουν, για να ευημερούν οι αγορές, να διαιωνίζονται οι δυναστείες του πλούτου και οι θεσμοί που αναπαράγουν την κυριαρχία τους, είναι πολύ βαρύ. Είναι η ίδια η ζωή τους, η οποία καθηλώνεται για πολλές δεκαετίες. Η Ελλάδα αιμορραγεί ήδη από τη μετανάστευση των νέων επιστημόνων ενώ, όσοι και όσες μένουν, βιώνουν την απαξίωση στην κινούμενη άμμο μιας καθημερινότητας εγκλωβισμένης στην ανεργία, την ανασφάλιστη εργασία και τους μισθούς – φιλοδωρήματα.

Πρέπει να σταματήσουμε τη χρεοκοπία της κοινωνίας και της ζωής μας. Απευθύνουμε στις φοιτήτριες και τους φοιτητές μας την προτροπή «Αγανακτήστε»!, του Στεφάν Εσσέλ, από τους συντάκτες της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το 1948. Και επειδή «Η αγανάκτηση δεν αρκεί», όπως συμπληρώνει ο ιστορικός ηγέτης της ιταλικής αριστεράς Πιέτρο Ινγκράο, σας καλούμε να δώσετε σχήμα στην αγανάκτηση και την οργή σας, μέσα από συλλογικές μορφές ήδη ενεργές, αλλά και νέες που θα επινοήσετε.

Σας καλούμε να συμμετάσχετε στις εκλογές, να απορρίψετε τη χρεοκοπία της κοινωνίας και των πανεπιστημίων που μας έχουν επιβάλει και να διεκδικήσετε το δικό σας μέλλον. Σας καλούμε να στείλετε μήνυμα στις εκλογές : Ένα «όχι» με αριστερό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό, κινηματικό πρόσημο, αποδοκιμασίας της σημερινής πολιτικής, για το σήμερα και το μέλλον που διαρκεί, ένα «όχι» φόρο τιμής στα παιδιά που αντιστάθηκαν στη δικτατορία και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την ανατροπή της. Όπως και τότε έτσι και σήμερα: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία».