Τρίτη 20 Απριλίου 2010

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΕΣ – Η τελευταία πράξη του δράματος;

Εν μέσω διακοπών Πάσχα, την Παρασκευή 9/4 το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε συνταγματικό το Προεδρικό Διάταγμα (που συνυπογράφουν Διαμαντοπούλου και Παπανδρέου) που ενσωματώνει την κοινοτική οδηγία 36/05 η οποία αναγνωρίζει επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους των ΚΕΣ.
Ουσιαστικά πρόκειται για την, από την πίσω πόρτα, καταπάτηση του αρ.16 και του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Η πρόσφατη ακαδημαική υποτίμηση των ΚΕΣ (τοποθέτηση στις βαθμίδες 4-5 της οκταβάθμιας κλίμακας προσόντων) από το Υπουργείο Παιδείας, δεν ήταν παρά το άλλοθι για την επικείμενη αναγνώριση των τίτλων σπουδών που χορηγούν τα κέντρα αυτά. Με απλά λόγια, αν και ακαδημαικά πολύ κατώτερα των ελληνικών ΑΕΙ και ΤΕΙ, τα ΚΕΣ θα μπορούν να βλέπουν τους αποφοίτους τους να εγγράφονται στα επιμελητήρια(Τεχνικό και Οικονομικό), στους συλλόγους(δικηγορικό ή ιατρικό), ακόμα και να δίνουν εξετάσεις στο ΑΣΕΠ.

Ολ’ αυτά, αν και δε μοιάζουν καινούργια στους φοιτητές που έχουν δώσει σθεναρή μάχη το προηγούμενο διάστημα για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου, αποκτούν αυξημένη βαρύτητα εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Πέρα από το ότι δημιουργείται ένας χώρος ιδωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με αναγνωρισμένους τίτλους σπουδών (κι άρα περισσότερες ευκαιρίες στην αγορά εργασίας), κάτι που από μόνο του εντείνει περαιτέρω τις ήδη υπάρχουσες ανισότητες, δημιουργείται κι ένα νέο φθηνό, υπερεξειδικευμένο κι ευέλικτο εργατικό δυναμικό που εν μέσω μαζικής επίθεσης του κεφαλαίου απέναντι στους εργαζόμενους, θα χρησιμεύσει στο πρώτο ως ο καταλύτης της προς τα κάτω συμπίεσης των πτυχίων των ελληνικών ΑΕΙ κ ΤΕΙ, κι άρα της ακόμα μεγαλύτερης συρρίκνωσης των επαγγελματικών κι εργασιακών δικαιωμάτων μας.

Τη στιγμή που οι αγορές καταρρέουν διεθνώς, τη στιγμή που τα θέσφατα του νεοφιλελευθερισμού απορρίπτονται από τους ίδιους που τα υιοθέτησαν, τη στιγμή που η συνθήκη της Μπολόνια δέκα χρόνια μετά την υπογραφή της βρίσκεται στον αέρα πανευρωπαικά, η ελληνική κυβέρνηση, σα να μην τρέχει τίποτα προχωρά στην ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας, πιστή στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές σε παιδεία και εργασία.
Απαιτούμε την άμεση κατάργηση των αδειών λειτουργίας των κολεγίων και των κέντρων ελευθέρων σπουδών με νομοθετική ρύθμιση. Η λειτουργία τους παραβιάζει το Σύνταγμα, ακυρώνει το τετραετές ή πενταετές των βασικών σπουδών και των πτυχίων, θρυμματίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μας, υποβαθμίζει και αποδιαρθρώνει τον ενιαίο εθνικό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης.

Η απόφαση του ΣτΕ της 9/4 δε θα ναι η τελευταία πράξη του δράματος. Οι φοιτητές στο πλάι των εργαζομένων δίνουν και θα δώσουν τον αγώνα για να μην πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα, να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους, κάτι που περιλαμβάνει και τον αγώνα του φοιτητικού κινήματος για την υπεράσπιση του δημόσιου Πανεπιστημίου.


Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Ο «ΠΙΛΑΤΟΣ» ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ


Για να είμαστε ειλικρινείς δεν ξαφνιαστήκαμε. Οι συμβουλάτορες του ΔΝΤ δεν ξημεροβραδιάζονταν στο Μαξίμου τυχαία μαζί με τον πρωθυπουργό ούτε φυσικά ήρθαν για τουρισμό. Αυτό που γινόταν όλες τις προηγούμενες μέρες ήταν διαπραγματεύσεις νέων μέτρων ώστε να «εξυγιανθεί» η οικονομία και το αποτέλεσμα το μάθαμε όλοι την Παρασκευή: Προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και του ΔΝΤ.
           
Το πιο εξοργιστικό στην όλη ιστορία και ταυτόχρονα απότοκο της εποχής που ζούμε είναι το γεγονός ότι κάθε νέο μέτρο που πλήττει ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους παρουσιάζεται ως μονόδρομος. Η πολιτική με την έννοια της επιλογής κατεύθυνσης της κοινωνίας έχει εξαφανιστεί. Οι πολιτικοί αντικαταστάθηκαν με τεχνοκράτες. Όμως η αλήθεια είναι ότι η πολιτική ζει και βασιλεύει άσχετα αν κάποιοι το αποκρύπτουν. Γιατί ο δρόμος που βαδίζουμε όλοι μας είναι η πολιτική επιλογή κάποιων εις βάρος κάποιων άλλων. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μόνοι που φαίνεται να βγαίνουν αλώβητοι από την κρίση είναι αυτοί που κέρδιζαν (βιομήχανοι, τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές) και θα συνεχίσουν να κερδίζουν. Δεν χρειαζόμαστε λοιπόν καλύτερους τεχνοκράτες, χρειαζόμαστε αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης 180 μοιρών.
             
Αν αυτή τη στιγμή οι κυρίαρχες πολιτικές κατευθύνσεις επιβάλουν μείωση μισθών, ανεργία, σύνταξη στα 70, αποκρατικοποίηση μέχρι και των δημόσιων WC, αύξηση έμμεσων φόρων κλπ εμείς ζητάμε αύξηση μισθών, δουλειά για όλους, σύνταξη στα 55, 7ωρο-πενθήμερο, επανακρατικοποίηση των βασικών πυλώνων της οικονομίας, φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν είναι ουτοπία, είναι πολιτική επιλογή.
             
Υπό το πρίσμα όλως των παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι ο ερχομός του ΔΝΤ και η οικονομική επιτήρηση που μπαίνει η χώρα είναι ξεκάθαρα πολιτικές επιλογές. Οι «λύσεις» του ΔΝΤ έρχονται να συμβάλουν στις «λύσεις» που η Ελληνική κυβέρνηση έδωσε για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση και είναι αρκετά γνωστές από άλλες χώρες:

Αργεντινή: Ιδιωτικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας της, κατάργηση όλων των κοινωνικών προγραμμάτων, μείωση των μισθών κατά 20%

Ρουμανία: 100.000 απολύσεις στον δημόσιο τομέα, το ΑΕΠ της χώρας έχει συρρικνωθεί σχεδόν κατά 8%

Λετονία: Περικοπές του προϋπολογισμού για την υγεία κατά 40% κλείνοντας τεράστιο αριθμό νοσοκομείων, έκλεισαν εκατοντάδες σχολεία, οι μισθοί των εκπαιδευτικών μειώθηκαν κατά 60% και των δημοσίων υπαλλήλων κατά 20%,συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 17,5% το 2009,η ανεργία εκτινάχθηκε στο 22,8% από το ποσοστό μόλις 5,6% του 2007.
  
Ουγγαρία: περικοπή του δώρου των Χριστουγέννων για μισθωτούς και συνταξιούχους, στην αύξηση του ΦΠΑ κατά 5% και στην άνοδο του ορίου συνταξιοδότησης κατά τρία χρόνια, ακολούθησε ύφεση με συρρίκνωση του ουγγρικού ΑΕΠ κατά 7%

Η απάντηση στα μέτρα της κυβέρνησης και σε αυτά που πρόκειται να έρθουν αποτελούν ταυτόχρονα και μέρος της δικής μας λύσης που βάζει τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη. Τέρμα πια στις λογικές ανάθεσης, παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Οι μάχες και οι νίκες του εργατικού κινήματος μας δείχνουν τον δρόμο. Πρώτος σταθμός η ανατροπή των μέτρων που μας επιβλήθηκαν και πρόκειται να μας επιβληθούν. Δεν χαρίζουμε σε κανέναν τα εργασιακά δικαιώματα που χρειάστηκαν αιώνες και αίμα (κυριολεκτικά) για να κατακτηθούν.  ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!!!!

Ταυτόχρονα ενόψει φοιτητικών εκλογών στις 19 ΜΑΗ δεν στηρίζουμε εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που προσφέρουν πολιτική στήριξη στα μέτρα της κυβέρνησης (ΠΑΣΠ-ΔΑΠ). Μια ενδεχόμενη αύξηση των ποσοστών αυτών των δυνάμεων θα σήμαινε αποδοχή, εκ μέρους των φοιτητών, των κυβερνητικών μέτρων.
Λίγος καιρός έχει περάσει από τότε που ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΠ και στη Γενική Συνέλευση αλλά και στο ΔΣ έλεγε ότι τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση είναι αναγκαία.   

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ ΑΔΕΔΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 27/4 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΜΑΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ ΣΤΙΣ 11:00 

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΖΕΡΒΑ.

ΠΕΜΠΤΗ 15 ΑΠΡΙΛΗ 19.00 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
  
 Η ιστορία για τον Μάριο έχει ως εξής: Στη μεγάλη πανεργατική απεργία στις 11 Μάρτη ο 27χρονος προαναφερθείς  συνελήφθη στην Πανεπιστημίου στο ύψος των Προπυλαίων  από δυνάμεις των ΜΑΤ, με τις κατηγορίες σκόπιμης σωματικής βλάβης, ρίψης και κατοχής μολότοφ, διατάραξη της κοινής ειρήνης και για κάλυψη των χαρακτηριστικών του προσώπου του (με τον γνωστό “κουκουλονόμο”). Μετά από αυτές τις κατηγορίες που κατέθεσαν 2 αστυνομικοί  ο Μάριος κρατήθηκε 5 βράδια στη Γ.Α.Δ.Α. και ύστερα κρίθηκε προφυλακιστέος και κατέληξε στην Α’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού.
   
Η πραγματικότητα όμως τώρα όπως φαίνεται από αδιάψευστα στοιχεία οπτικοακουστικού υλικού από την στιγμή της σύλληψης είναι διαφορετική. Στις φωτογραφίες  ο Μάριος Ζέρβας φαίνεται ξεκάθαρα πως δεν έχει καλυμμένο το πρόσωπό του και δεν κρατά ή πετά καμιά μολότοφ. Στο σακίδιό του όπως κατέθεσε είχε μόνο ένα σκουφάκι και γυαλιά κολύμβησης και ένα μπουρνούζι που είναι ότι χρειάζεται καθημερινά, καθώς εργάζεται σαν δάσκαλος κολύμβησης  “νηπίων’’.

Η συγκεκριμένη συνταγή καταστολής είναι παλιά και όλοι θυμόμαστε τα πράσσινα παπούτσια τη ζαρντινιέρα και την πυτζάμα. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: αν απεργείς , διαδηλώνεις και αντιστέκεσαι , κινδυνεύεις να βρεθείς δαρμένος, στο τμήμα ή ακόμα και στη φυλακή. Επομένως τώρα που έχουμε τα νέα μέτρα θα πρέπει μάλλον να φοβόμαστε να κατεβούμε στους δρόμους…η απάντηση είναι μία: Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ!!!

 Ήδη έχουν υπάρξει κινήσεις αλληλεγγύης με δεκάδες πανό, σπρέι, αυτοκόλλητα, ψηφίσματα από σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, υπογραφές βουλευτών. Η μάχη για την απελευθέρωση του Μάριου συνεχίζεται! Κάτω τα χέρια από τους κοινωνικούς αγώνες.

- Να καταργηθεί ο κουκουλονόμος
- Να σταματήσουν οι μαζικές συλλήψεις και η καταστολή
- Κάτω τα χέρια από το άσυλο
- Να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους