Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες...

Η συμπλήρωση ενός χρόνου σε λίγες μέρες από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου μας βρίσκει σε μια συγκυρία όπου τα προβλήματα του κόσμου της νεολαίας και της εργασίας ολοένα και οξύνονται. Ένα χρόνο μετά το Δεκέμβρη οι λόγοι της εξέγερσης συνεχίζουν να υπάρχουν.

           

Καθώς η οικονομική κρίση επιδεινώνεται, οι εργαζόμενοι βρίσκονται διαρκώς και σε χειρότερη θέση, φορτώνονται τα οικονομικά αδιέξοδα που οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές όλων των κυβερνήσεων κατά τις τελευταίες δεκαετίες δημιούργησε. Με χιλιάδες απολύσεις, με καμία ουσιαστική αύξηση μισθών. Τα εργασιακά δικαιώματα αποδιαρθρώνονται (και ονομάζονται ευελιξία). Το κοινωνικό κράτος και η ασφάλιση είτε συρρικνώνονται είτε ιδιωτικοποιούνται. Έτσι η τωρινή και οι επόμενη γενιά (η δική μας) αναλαμβάνει το εργασιακό κόστος που θέλουν να γλιτώσουν οι επιχειρήσεις.

          

 Η ανώτατη εκπαίδευση υποβαθμίζεται διαρκώς λόγω της χαμηλής χρηματοδότησής της, ενώ εξισώνεται με αυτήν των Κολεγίων μέσω της εξίσωσης των πτυχίων τους με αυτά των ΑΕΙ. Τα εργασιακά δικαιώματα αναγνωρίζονται σαν ισότιμα και η γνώση του πανεπιστημίου ταυτίζεται με την γνώση-εμπόρευμα των Κολεγίων.

          

 Ταυτόχρονα, τα δημοκρατικά δικαιώματα δέχονται όλο και πιο σκληρή επίθεση. Η καταστολή που αντιμετωπίσαμε από τις πορείες του άρθρου 16 συνεχίζεται και εντείνεται (πορεία Πολυτεχνείου: χτυπήματα,290 προσαγωγές). Η αστυνομική αυθαιρεσία που οδήγησε στον θάνατο του Γρηγορόπουλου τότε, παίρνει χαρακτήρα συντονισμένης πολιτικής από το ΠΑΣΟΚ (αστυνομοκρατία στα Εξάρχεια, επιχειρήσεις σκούπα, περικύκλωση των πανεπιστημίων από την αστυνομία όπως στο  Πάντειο πριν 2 εβδομάδες). 

          

 Για όλους αυτούς τους λόγους που διατηρούν επίκαιρα τα περσινά συνθήματα, καλούμε σε συνέλευση για να συζητήσουμε τα ζητήματα που ο περσινός Δεκέμβρης ανέδειξε και να παρθούν αποφάσεις για συμμετοχή  του Παντείου στις μαζικές κινητοποιήσεις στις 6 και το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 7 του μήνα, μαζί με τους μαθητές και τους εργαζόμενους. Γιατί ο Δεκέμβρης δεν πρέπει να είναι ένα επετειακό μνημόσυνο αλλά η αφορμή για συλλογικές κινητοποιήσεις που θα αναδείξουν τα προβλήματα της νεολαίας και των εργαζομένων.

                                                                 

l        Όλοι/ες στην Γενική Συνέλευση την Τετάρτη 2/12 στην αίθουσα 108 

Στο δρόμο της εξέγερσης

Η συμπλήρωση ενός χρόνου σε λίγες μέρες από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου μας βρίσκει σε μια συγκυρία όπου τα προβλήματα του κόσμου της νεολαίας και της εργασίας ολοένα και οξύνονται. Ένα χρόνο μετά το Δεκέμβρη οι λόγοι της εξέγερσης συνεχίζουν να υπάρχουν.

Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις γενικόλογες φιλολαϊκές εξαγγελίες (επιδόματα αλληλεγγύης κλπ), δεν έχει κάποια διαφορετική πολιτική από αυτήν της Ν.Δ. Δεν είναι τυχαίο ότι δεσμεύτηκε απέναντι στην Ε.Ε. για μια «επιθετική μεταρρυθμιστική ατζέντα», που περιλαμβάνει αύξηση των έμμεσων φόρων, μείωση των κοινωνικών δαπανών, φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, ελαστική εργασία, εκπαίδευση προσαρμοσμένη στην αγορά και φυσικά καταστολή για όσους αντιστέκονται σε αυτά τα μέτρα.

Η νεολαία σήμερα εξακολουθεί να βλέπει το δικαίωμα της σε δημόσια δωρεάν παιδεία να περιστέλλεται και την υποχρηματοδότησή της να έχει γίνει κανόνας. Η αναγνώριση των κολεγίων και η ισοτίμηση των πτυχίων τους με αυτά των ΑΕΙ ουσιαστικά μεταλλάσσει την παιδεία από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα, και βάζει το δημόσιο πανεπιστήμιο υπό τη συνεχή πίεση του να προσαρμόζεται στις ανάγκες της αγοράς. Την ίδια στιγμή οι μαθητές βλέπουν ότι τα σχολεία τους έχουν μετατραπεί σε εξεταστικά κέντρα και αυταρχικά εκπαιδευτήρια. Τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο ενώ οι οικογένειές τους δαπανούν υπέρογκα ποσά, ξέροντας ότι λόγώ της βάσης του 10 μπορεί να κοπούν.

Συγχρόνως η νεολαία βιώνει εργασιακές σχέσεις σύγχρονου μεσαίωνα, ενώ η ανεργία παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις. Η απόλυση χιλιάδων επισφαλώς εργαζόμενων (stagers, συμβασιούχοι, ωρομίσθιοι) από το δημόσιο τομέα σε συνδυασμό με την επέκταση αυτής της μορφής εργασιακών σχέσεων (ενοικιαζόμενοι, εργαζόμενοι με μπλοκάκι) στον ιδιωτικό χωρίς καμία ασφάλιση και δικαιώματα, οι μισθοί των 700 ευρώ και οι απολύσεις, συχνά εντελώς αυθαίρετες είναι η κατάσταση που βιώνει σήμερα η νεολαία. Ταυτόχρονα συνολικά ο κόσμος της εργασίας καλείται να σηκώσει τα βάρος της εξόδου από την κρίση, καλείται να δει τα ήδη υποβαθμισμένα εργασιακά του δικαιώματα να συρρικνώνονται.

Την ίδια στιγμή τα περιστατικά όπου τα δημοκρατικά δικαιώματα καταπατώνται βρίσκονται στην ημερησία διάταξη. Από την αστυνομοκρατία και τις περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας, που κοστίζουν μέχρι και ανθρώπινες ζωές μέχρι και την εδώ και καιρό ενορχηστρωμένη επίθεση κατά του άσυλου η καταστολή ολοένα και περισσότερο είναι η απάντηση σε όσους συλλογικά αντιστέκονται. Δείγματα γραφής άλλωστε έδωσε και το «δόγμα Χρυσοχοΐδη» κατά την πορεία του Πολυτεχνείου, με τις αναίτιες αθρόες προσαγωγές διαδηλωτών με μόνο σκοπό την τρομοκράτηση του κινήματος.
Όλα αυτά τα προβλήματα αφορούν ολόκληρη την κοινωνία. Και υπάρχουν αιτήματα τα όποια πρέπει να προτάξουμε στην επίθεση που δεχόμαστε, νεολαία και εργαζόμενοι. Να μην πληρώσουμε εμείς τη κρίση τους, αύξηση των κοινωνικών δαπανών (άλλη μια μάχη εν όψει νέου προϋπολογισμού), πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις με πλήρη δικαιώματα (και όχι stage, συμβασιούχοι).

Παράλληλα όμως, αυτές τις μέρες η συκοφαντία για το ξεσηκωμό της νεολαίας θα εντείνεται, όπως και η επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο, η συζήτηση για τα «επεισόδια» και τους «κουκουλοφόρους». Το σύστημα θα μας ζητήσει ξανά να καταδικάσουμε ΄τη βία από όπου κι αν προέρχεται’. Βία όμως είναι και η ανασφάλιστη εργασία, τα πτυχία χωρίς αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, η δουλεία χωρίς δικαιώματα, η πάνοπλη αστυνομία παντού. Αυτή είναι η βία του συστήματος και είναι πολύ πιο σκληρή. Και είναι αυτή η ίδια που γεννάει την άλλη, την τυφλή βία. Μπορεί όμως να δώσει προοπτική και νικηφόρους αγώνες; Οι αγώνες μας για να νικήσουν χρειάζονται σχέδιο και κυρίως μαζικότητα. Η τυφλή βία μόνο σε εκτόνωση της οργής μπορεί να οδηγήσει αλλά και να δώσει άλλοθι στο σύστημα για περισσότερα κατασταλτικά μέτρα. Και κυρίως αποτρέπει πλατιά στρώματα της κοινωνίας να κατέβουν στους δρόμους και να αγωνιστούν συλλογικά. Και γι αυτό παλεύουμε. Ο Δεκέμβρης είναι επίκαιρος και δεν θα επιτρέψουμε να ξανασυκοφαντηθεί, ούτε οι φετινές διαδηλώσεις να έχουν ‘μνημειακό’ χαρακτήρα.

Πάνω απ’ όλα λοιπόν οι κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη με τα ζητήματα που αυτές ανέδειξαν (κρίση, παιδεία, εργασία, περιστολή δημοκρατικών ελευθεριών) χρειάζονται υπεράσπιση και στήριξη απ’ όλη την αριστερά και απ’ όλη την κοινωνία. Γι’ αυτό το λόγο καλούμε κάθε φοιτητικό σύλλογο, 15μελες σχολείου, συνδικάτο, ομοσπονδία, σωματείο, φορέα, σύλλογο, κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς, να οργανώσουμε μια μεγάλη ενωτική διαδήλωση, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις των εργαζομένων και της νεολαίας, και χωρίς να φοβόμαστε την υπεράσπιση μιας δίκαιης εξέγερσης. Ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στα συνδικάτα, τις ομοσπονδίες, και σωματεία. Οι κινητοποιήσεις μας μπορούν να είναι πραγματικά αποτελεσματικές όταν εξασφαλιστεί η συμμετοχή των εργαζομένων. Γι’ αυτό ζητάμε να πάρουν αποφάσεις για απεργίες και στάσεις εργασίας στηρίζοντας τη νεολαία και διευκολύνοντας τους εργαζομένους να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις μας. Να οργανωθεί μια εργάσιμη μέρα κινητοποίησης που με απεργίες και καταλήψεις θα κινητοποιηθεί η κοινωνία με αιχμηρά και επίκαιρα συνθήματα.

• Εκδήλωση ΑΡΕΝ ΠΑΝΤΕΙΟΥ «Στο δρόμο του Δεκέμβρη, η Αριστερά στους αγώνες τους σήμερα»
• Όλοι στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου φοιτητών Παντείου στις 2/12
• 6 -7/ 12 όλοι και όλες στους δρόμους

Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ‘73

Ο σύλλογος φοιτητών-τριών Παντείου είχε προγραμματίσει γενική συνέλευση, ενόψει της επετείου του πολυτεχνείου, την Παρασκευή 13/11. Ο πρύτανης της σχολής, Τσίρης κάτω από τις εντολές του υπουργείου (όπως μας είπε, μην ξεκαθαρίζοντας όμως αν εννοεί το υπουργείο παιδείας ή «προστασίας του πολίτη»), αποφάσισε να κλείσει την σχολή ακυρώνοντας όλα τα μαθήματα και ουσιαστικά απαγορεύοντας την διεξαγωγή της γενικής συνέλευσης.

Για ποια δημοκρατία μας μιλάνε και για ποια αυτονομία του πανεπιστημίου όταν οι αποφάσεις του πρύτανη εφαρμόζονται από την αστυνομία;
Από τα ξημερώματα της Παρασκευής το Πάντειο ήταν περικυκλωμένο από τις αστυνομικές δυνάμεις. Δουλειά τους να μην αφήσουν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να μπουν στη σχολή. Μέχρι περίπου τις 10.30 το πρωί παρέμειναν γύρω από το Πάντειο διώχνοντας τον κόσμο.

Ο Τσίρης με την βοήθεια τον κυβερνητικών παρατάξεων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ προσπαθεί να εφαρμόσει το δόγμα Χρυσοχοϊδη μέσα στο πανεπιστήμιο με τον πιο ωμό τρόπο.
Δείχνουν τρομοκρατημένοι μπροστά στο ενδεχόμενο κινητοποίησης του φοιτητικού κόσμου και γι’ αυτό προσπαθούν με κάθε τρόπο να το καταστείλουν και να παρακωλύσουν κάθε πολιτική διαδικασία.

36 χρόνια μετά την έφοδο του τανκ στο πολυτεχνείο η καταστολή είναι ίδια. Τότε με το στρατό της δικτατορίας, τώρα με την αστυνομία της δημοκρατίας
Η καταστολή δεν θα μείνει αναπάντητη. Καταλαμβάνουμε την πρυτανεία του Παντείου καταδεικνύοντας τις ευθύνες του πρύτανη και την αγαστή συνεργασία του με την αστυνομία.

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ.

Όλοι-ες οι φοιτητές-τριες την Παρασκευή 20/11 στη 13.00 στην αίθουσα Σ.Κ. 1 για Γενική Συνέλευση

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΙΣ 12:00 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 108

Μετά από επίμονες προσπάθειες της Αριστερής Ενότητας απο την προηγούμενη εβδομάδα, πραγματοποιήθηκε τελικά την Τρίτη ΔΣ φοιτητών όπου αποφασίστηκε να γίνει γενική συνέλευση την Παρασκευή στις 12:00.

Την ημερομηνία την αποφάσισε στην ουσία η ΔΑΠ (έχει αυτοδυναμία) άρα δεν είναι τυχαία. Ελπίζει οτι την Παρασκευή δεν θα υπάρχει πολύς κόσμος στη σχολή οπότε στην γενική συνέλευση θα παρεβρεθούν μόνο ο παραταξιακός κόσμος και όχι οι αρκετοί-ες ανεξάρτητοι-ες φοιτητές-τριες.

Η συνέλευση έχει ως κυρίαρχη θεματική το Πολυτεχνείο και την συμμετοχή του συλλόγου μας στις εκδηλώσεις του. Εννοείται φυσικά πως θα συζητηθούν και αλλα ζητήματα που αφορούν τους φοιτητές-τριες είτε σε κεντρικό είτε σε τοπικό επίπεδο .

Ως Αριστερή Ενότητα θεωρούμε την Γενική Συνέλευση το ανώτατο αμεσοδημοκρατικό όργανο των φοιτητών. Θεωρούμε την συμμετοχή όλων των φοιτητών απαραίτητη ώστε να συζητήσουμε και να απαντήσουμε στις επιθέσεις που δέχεται η δημόσια παιδεία και τα εργασιακά κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα μας.


ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΓΩΝΑΣ ΡΗΞΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Η δικτατορία της 21^ης Απριλίου επέβαλε την κατάλυση των δημοκρατικών διαδικασιών και θεσμών σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας. Στο χώρο του πανεπιστημίου, οι δημοκρατικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων είχαν καταλυθεί θεσμικά ενώ η χούντα προσπαθούσε να μεταβάλει τη σπουδάζουσα νεολαία σε καθαρό εξάρτημα της αυταρχικής πολιτικής του καθεστώτος.

Στην προσπάθεια εφαρμογής της πολιτικής της η Χούντα έχοντας δει την έντονη αντίθεση του λαού προσπάθησε να προβάλλει ένα πιο φιλελεύθερο πρόσωπο. Έτσι προέβη στην διακήρυξη φοιτητικών εκλογών οι οποίες ήταν στημένες και επικράτησε βία και νοθεία. Το φοιτητικό κίνημα άρχισε να μαζικοποιείται. Γίνεται η πρώτη κατάληψη στη Νομική και δίνονται οι πρώτοι αγώνες για να πάρει το φοιτητικό κίνημα τους φοιτητικούς συλλόγους στα χέρια του. Οι φοιτητές κατάλαβαν πως δεν θα μπορούσαν να υλοποιήσουν τους στόχους τους στην εκπαίδευση αν δεν συνέδεαν την πάλη τους με τις γενικότερες επιδιώξεις του λαού που εκείνη την περίοδο ήταν η ανατροπή της Χούντας ,η εγκαθίδρυση μιας πραγματικής δημοκρατίας και το διώξιμο των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ από την Ελλάδα. Αποκορύφωμα αυτής της σύνδεσης των επιδιώξεων η μεγαλειώδη εξέγερση του Νοέμβρη του 73’ με την κατάληψη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Τα αιτήματα των κινητοποιήσεων προσέλαβαν ριζοσπαστικό χαρακτήρα. Αυτό εκφράστηκε με συνθήματα όπως «Κάτω η Χούντα» , «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία». Ενδεικτικό της σύνδεσης των φοιτητών με τους εργαζόμενους η Εργατική Συνέλευση μέσα στο Πολυτεχνείο. Αυτή η αιματηρή εξέγερση αποτέλεσε την βάση για να πέσει η Χούντα αλλά και για σημαντικές νίκες στα χρόνια που ακολούθησαν σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Σήμερα 36 χρόνια μετά την πτώση της Χούντας αγαθά όπως η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, το 8ωρο, η δημόσια και δωρεάν υγεία, η κοινωνική ασφάλιση, η ελευθερία του λόγου έφτασαν να θεωρούνται αυτονόητα αν και δεν είναι. Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου επίθεση  σε κοινωνικά κεκτημένα, ελευθερίες και δικαιώματα σε όλους τους τομείς της ζωής. Το σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» παραμένει τρομακτικά επίκαιρο ,δείχνοντας τον δρόμο για την καθημερινή μας πάλη, ενάντια στην επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα, ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης.

Όπως έχει δείξει η ιστορία κάθε γενιά μπορεί να αντιστέκεται και να φτάνει σε μικρές η μεγάλες νίκες. Έτσι και τον περασμένο Δεκέμβρη η κοινωνική οργή έβαλε την βάση για ένα μαχητικό νεολαιίστικο κίνημα που πρόβαλε τις διεκδικήσεις του σε όλα τα πεδία της ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας. Ο επερχόμενος Δεκέμβρης, με τις κινητοποιήσεις που πρόκειται να πραγματοποιηθούν, αναδεικνύει τις ευθύνες της Αριστεράς, όπως και τότε στο πολυτεχνείο, να οργανώσει και να αναδείξει τα αιτήματα των εξεγερμένων ώστε να κλιμακωθούν οι αγώνες μας.   

Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό πως το πολυτεχνείο δεν έχει απλά έναν μνημειακό χαρακτήρα αλλά αποτελεί υπόδειγμα έμπνευσης και οργάνωσης νικηφόρων πολιτικών αγώνων από τα κάτω. Με αυτή την έννοια, το πολυτεχνείο είναι πιο επίκαιρο από ποτέ και θα συνεχίσει να είναι όσο περιστέλλονται τα συλλογικά και ατομικά δικαιώματά μας δείχνοντάς μας τον δρόμο για νέους αγώνες. Γι’αυτό: 

·        Καλούμε σε Γενική Συνέλευση για να παρθούν αποφάσεις για την συμμετοχή του Φοιτητικού Συλλόγου στις εκδηλώσεις και την πορεία του Πολυτεχνείου.

·        Καλούμε  στις διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ!

Τον τελευταίο καιρό έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο καθηγητές να απαγορεύουν σε φοιτητές να μπαίνουν σε μαθήματα για να παρακολουθήσουν με την δικαιολογία ότι άργησαν να έρθουν.

Αντιλαμβανόμαστε ότι μερικές φορές η αθρόα προσέλευση στο μάθημα από κάποια ώρα και μετά αποσπά εξίσου τον καθηγητή που προσπαθεί να δουλέψει καθώς και τους φοιτητές που ήδη παρακολουθούν.

Παραταύτα κανένας καθηγητής δεν έχει το δικαίωμα να απαγορεύσει σε φοιτητή να μπει στο μάθημα ακόμα και αν προσέλθει 5 λεπτά πριν την λήξη του. Τέτοια φαινόμενα όχι μόνο καταπατούν τα δικαιώματα των φοιτητών αλλά επίσης παραβιάζουν την έννοια του ακαδημαϊκού ασύλου περί ελεύθερης σκέψης, έκφρασης και ανταλλαγής ιδεών.



Με βάση τα παραπάνω καλούμε τους συμφοιτητές μας να μην ανεχθούν οποιαδήποτε τέτοια συμπεριφορά από καθηγητές. Αν τα περιστατικά συνεχιστούν θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια, θεσμική ή μη, ώστε να διαφυλάξουμε τα δικαιώματα μας.

Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΚΑΙ Η ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Πανεπιστήμιο και βιβλιοθήκη. Δύο χώροι στενά συνδεδεμένοι όπου η σωστή λειτουργία του πρώτου καθορίζετε από την ανάπτυξη του δευτέρου. Ειδικά σε ένα πανεπιστήμιο με αντικείμενο σαν αυτό του Παντείου, η βιβλιοθήκη δεν λειτουργεί απλά ως ένας οργανισμός που μόνο μπορείς να δανειστείς ένα βιβλίο και να το διαβάσεις, αλλά είναι ένας οργανισμός στοιχειοθέτησης της γνώσης που αναπτύσσεται καθημερινά με σκοπό την εύκολη και άμεση χρησιμοποίηση της από τους φοιτητές και τους καθηγητές άλλα και την κοινωνία. Έτσι τα καθήκοντα της βιβλιοθήκης είναι πολύπλευρα: υπάρχει καθημερινά μέριμνα για τη συγκέντρωση υλικού από συγγραφείς, περιοδικά, προπτυχιακές και μεταπτυχιακές εργασίες, ταξινόμηση του υλικού, ηλεκτρονική έκδοση, μετατροπή του για να είναι εύχρηστο στα ΑΜΕΑ (Άτομα με Αναπηρία) κ.ο.κ. Αυτές οι ανάγκες απαιτούνται από τους 13.500 ενεργούς φοιτητές του Παντείου για να μπορούν να αντεπεξέρχονται σε εργασίες εξαμήνου, πτυχιακές, μεταπτυχιακές, προσωπικές μελέτες κτλ, που δυστυχώς ζητούνται  επιτακτικά κάθε εξάμηνο από πολλούς καθηγητές με την λογική του «αν θες να περάσεις μάθημα κόψε το κεφάλι σου και κάνε την εργασία για το θέμα που θα σου πω εγώ».

Για όλες, λοιπόν, αυτές τις περισσότερο ή λιγότερο επιτακτικές ανάγκες των 13.500 ενεργών χρηστών έτρεχε ένα προσωπικό 27 ανθρώπων από τους οποίους οι 16 ήταν εργαζόμενοι του Παντείου πανεπιστημίου με λιγότερο ή περισσότερο ανασφαλείς συμβάσεις εργασίας και οι υπόλοιποι 9 εργαζόμενοι, το 1/3 περίπου, πληρωνόντουσαν από ένα κοινοτικό κονδύλι της Ε.Ε. δήθεν για την ανάπτυξη νέων καινοτομιών. Την ίδια στιγμή αυτό το προσωπικό μετά βίας και με ηρωικές προσπάθειες κάλυπτε τις διαρκείς και σταθερές ανάγκες των φοιτητών και γενικότερα της πανεπιστημιακής κοινότητας. Τα κονδύλια όμως η Ε.Ε. τα δίνει πάντα υποκριτικά, πρόσκαιρα και παραπλανητικά με κριτήριο τα συμφέροντα των λίγων και όχι τις ανάγκες των πολλών. Έτσι δεν μπορούσε το κονδύλι αυτό (ΕΠΕΑΕΚ ονόματι) να πληρώνει ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων της Βιβλιοθήκης και έτσι οι διαρκείς ανάγκες καλύπτονταν από μια εφήμερη χρηματοδότηση ανάλόγη της θέλησης της Ε.Ε. και όχι από τον σταθερό προϋπολογισμό του ελληνικού δημοσίου που σύμφωνα με το Άρθρο 16 είναι υποχρεωμένο να καλύπτει τις ανάγκες των Ελληνικών Πανεπιστημίων.

Πράγμα που έγινε. Την 1/6/09 το κονδύλι 2 της ΕΕ κόπηκε, αφήνοντας 9 εργαζόμενους στο δρόμο και μια βιβλιοθήκη “γυμνή” απέναντι στους 13.500 φοιτητές που την χρησιμοποιούν. Αυτήν την στιγμή πολλές υπηρεσίες δεν λειτουργούν (ανάπτυξη νέων εκδόσεων, ψηφιακό τμήμα, πληροφοριακό τμήμα, ταξινόμηση νέου υλικού κ.α.) ενώ οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες και βαραίνουν κυρίως το Υπουργείο Παιδείας,  την τωρινή και την προηγούμενη κυβέρνηση. Για τις ανάγκες της κοινωνίας επικαλούνται την οικονομική κρίση και λένε πως δεν έχουν να δώσουν (ενώ για τις τράπεζες -που αυτές προκάλεσαν την κρίση- έδωσαν 28δις €) υποχρηματοδοτόντας τα πανεπιστήμια, απαξιώνοντας τα και φέρνοντας την ιδιωτική εκπαίδευση των κολεγίων με τα 15.000 ευρώ δίδακτρα το χρόνο από την πίσω πόρτα. Επίσης, ευθύνη έχει η Σύγκλητος του Παντείου που σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος πλένει τα χέρια της λέγοντας πως κατανοεί το πρόβλημα άλλα «τι να κάνουμε, έτσι είναι τα πράγματα», χωρίς ποτέ να έχει καταθέσει σοβαρά μια συγκεκριμένη πρόταση στο Υπουργείο που θα απαιτεί το αυτονόητο: ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Γι’ αυτό το λόγω απαιτούμε:

·     ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ. ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΜΕΣΗΣ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟΝ

·     ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

·     ΤΟ 5% ΤΟΥ ΑΕΠ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

·     ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΛΗΤΟ, ΚΑΤΑΘΕΤΟΝΤΑΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΟ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ