Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Όταν τρώμε ξύλο για την προστασία μας και μας φρουρούν από την ελευθερία μας...

«Δεν θέλουμε καμία γειτονιά της Αθήνας να βρίσκεται υπό κατοχή» δήλωσε ο Υπουργός «Προστασίας» του Πολίτη Μ.Χρυσοχοίδης το βράδυ που ειδικές δυνάμεις ΜΑΤ είχαν εισβάλει βίαια στην γειτονιά των Εξαρχείων και είχαν προσαγάγει γύρω στα 80 ανυποψίαστους πολίτες, προφανως χωρίς συγκεκριμένο κατηγορητήριο πέραν του ότι έπιναν ένα ποτό σε κάποιο μπαρ. Από την επόμενη ακριβώς ημέρα περίπου 300 αστυνομικοί μέλη των ΜΑΤ και ομάδας Δέλτα καθώς και πάνω απο 100-σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου- αστυνομικοί με πολιτικά (ασφαλίτες) έχουν κατασκηνώσει στην κυριολεξία στα Εξάρχεια μέχρι και σήμερα.

Και εμείς αναρωτιόμαστε το εξής: Πότε είναι πιο ασφαλής περιοχή τα Εξάρχεια? Όταν σφίζουν από ζωή, νεολαία, παρέες που γεμίζουν τα καφέ, κυριακάτικα πρωινά που οι κάτοικοι της περιοχής γιορτάζουν με μουσική και φαγητό ενώ τα παιδιά παίζουν ξέγνοιαστα στο παρκάκι της οδού Ναυαρίνου... Όταν τα Εξάρχεια είναι κέντρο πολιτισμού και ελεύθερης έκφρασης και στέγης εδω και δεκαετίες για καλλιτέχνες... Ή όταν οι ίδιοι δρόμοι μυρίζουν δακρυγόνο, άντρες των ΜΑΤ ξεφτελίζουν περαστικούς αναγκάζοντας τους να κάθονται στα γόνατα με τα χέρια ψηλά, άντρες της ομάδας Δέλτα μπουκάρουν σε βιβλιοκαφετέριες, τραμπουκίζουν και εν τέλει προσαγάγουν κόσμο και γενικά βρίσκονται όλο το 24ώρο σε κάθε γωνία, κυριολεκτικά να μοιάζουν να μας φρουρούν από την ίδια μας την ελευθερία...

Σκήνες χούντας θυμίζει η Αθήνα τους τελευταιους μήνες... Με το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ να προσπαθεί να ντυσει ιδεολογικά τα νέα κατασταλτικα μέτρα με την γνωστή μέθοδο της ενεργοποίησης των συντηρητικών αντανακλαστικών της κοινωνίας. Ως πότε ο κόσμος θα κάθεται φοβισμένος μη τυχόν τον συλλάβουν και περάσει το βράδυ του στην ΓΑΔΑ...; Ως πότε θα γκετοποιούνται ολόκληρες γειτονίες στο κεντρο της Αθήνα απο εκατοντάδες Αστυνομικούς στο όνομα της προστασίας μας...; Ως πότε θα κρατάμε την αναπνοή μας για να μην έχουμε νέο θύμα από αστυνομική βία; Κουμής, Κανελλοπούλου, Καλτεζάς, Γρηγορόπουλος...Φτάνει.

« Πέρα από το γεγονός ότι οι κινήσεις αυτές προσβάλλουν την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου, σε τελική ανάλυση ακυρώνουν τη συλλογική προσπάθεια αλλαγής των όρων της καθημερινής μας ζωής με ένα κλίμα αποδιοργάνωσης και εκφοβισμού που καλλιεργούν. Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα ότι οι αστυνομικές δυνάμεις καμία υπηρεσία δεν προσφέρουν στους πολίτες των Εξαρχείων όταν καλούνται να επέμβουν για καθημερινές κλοπές,για παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα ή όταν γίνονται καταγγελίες για εμπόριο ναρκωτικών, επικαλούμενες το «άβατο» το οποίο πολύ εύκολα προσπερνούν όταν κατεβαίνουν ως κομάντο σε «θεαματικές ενέργειες» που (συν)ταράσσουν τη ζωή της γειτονιάς.»

-Απόσπασμα από πρόσφατη ανακοίνωση της επιτροπής κατοίκων εξαρχείων-


ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΣΤΡΑΜΜΕΝΕΣ ΚΑΝΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΑΣ...

... ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Ψυχολογία-Υπογραφές και παρέμβαση στην τμηματική για το πρόβλημα της Γ1

Ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το δεύτερο έτος του τμήματος ψυχολογίας αυτή τη στιγμή είναι η πολύ μικρή αίθουσα (συγκεκριμένα η Γ1) στην οποία γίνονται τα μαθήματα Αυτή η αίθουσα χωράει 80 άτομα, τη στιγμή που στα μαθήματα είμαστε πάνω από εκατό φοιτητές. (Για να μην αναφερθούμε στους φοιτητές οι οποίοι είναι γραμμένοι στους καταλόγους οι οποίοι ξεπερνούν τους 170). Αποτέλεσμα; Οι… ‘περισσευούμενοι’ φοιτητές κάθονται στα περβάζια, στο πάτωμα, ή ακόμα και όρθιοι.

Την Τρίτη, λοιπόν, μαζέψαμε υπογραφές από τους φοιτητές με σκοπό αυτές να κατατεθούν στη γενική συνέλευση του τμήματος την Τετάρτη, και έτσι να ζητήσουμε να μας παραχωρηθεί μεγαλύτερη αίθουσα. Η συνέλευση έγινε χθες το πρωί όπου και θέσαμε το πρόβλημα της αίθουσας δίνοντας το χαρτί με τις συγκεντρωμένες υπογραφές στον πρόεδρο του τμήματος, κ. Παπαστάμου.

"Ένα τέτοιο ζήτημα είναι βαθύτατα πολιτικό, καθώς δείχνει την κατάσταση της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης. Δεν γίνεται να πολεμάμε τη λειτουργία και νομιμοποίηση των κολλεγίων και συγχρόνως να αδιαφορούμε για τις πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις. Η διδασκαλία κάτω από τέτοιες συνθήκες κουράζει τόσο τους καθηγητές όσο και τους φοιτητές, αποθαρρύνοντας τους δεύτερους από την παρακολούθηση του μαθήματος"

Έτσι , λοιπόν, θέσαμε το ζήτημα στη συνέλευση του τμήματος, με τους καθηγητές να συμφωνούν ως προς τη σοβαρότητα του προβλήματος και στην αναγκαιότητα εύρεσης λύσης. Ο κ. Παπαστάμου, τέλος, μας είπε ότι έχουν ήδη αρχίσει οι διαδικασίες για τη μεταφορά μας σε μεγαλύτερη αίθουσα. Αναμένουμε τις εξελίξεις, λοιπόν, και δεν σταματάμε την προσπάθεια μέχρι να ικανοποιηθεί το αίτημά μας!

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ Ε.Φ.Ε.Ε.


Η ΕΦΕΕ (Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδας) ιδρύθηκε το 1963 με σκοπό να υπάρχει ένα όργανο το οποίο θα εκφράζει όλους τους φοιτητές.Από τις εκλογές στους Φοιτητικούς Συλλόγους (εκτός από την περίοδο της δικτατορίας) προέκυπταν οι αντιπρόσωποι για το Πανσπουδαστικό Συνέδριο, στο οποίο συζητούνταν τα ζητήματα των φοιτητών και στο τέλος κάθε συνεδρίου εκλεγόταν το Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ. Η ΕΦΕΕ έπαιζε από τότε κομβικό ρόλο στην πολιτική ζωή παρεμβαίνοντας για να προβάλλει τα φοιτητικά αιτήματα και με θεσμικό ρόλο στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 η ΔΑΠ κυριαρχεί στις φοιτητικές εκλογές, και η λειτουργία της ΕΦΕΕ αρχίζει να απονεκρώνεται.Το 1995 διεξήχθη το τελευταίο Πανσπουδαστικό Συνέδριο. Από εκεί και πέρα με ευθύνη κυρίως της νεολαίας ΠΑΣΟΚ, την οποία δεν ευνοούσαν τα εκλογικά αποτελέσματα, σταμάτησαν να συγκαλούνται Πανσπουδαστικά Συνέδρια και η ΕΦΕΕ δεν ξαναλειτούργησε. Η μόνη «λειτουργία» της από τότε είναι ο καθορισμός της ημερομηνίας των φοιτητικών εκλογών κάθε χρόνο, λειτουργώντας όχι ως όργανο αλλά ως διαπαραταξιακή συνάντηση.
Το πανεπιστήμιο είναι ένας ζωντανός πολιτικός-κοινωνικός χώρος ο οποίος επηρεάζεται και επηρεάζει το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουμε μια εσκεμμένη υποβάθμιση της πολιτικής ταυτότητας του φοιτητή προκαλούμενη από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τις παρατάξεις τους μέσα στις σχόλες. Σκοπός αυτής  της υποβάθμισης είναι η σιωπηρή αποδοχή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που με τη σειρά τους υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής μας. Από την μεριά τους, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ εκμεταλλεύονται και συμβάλλουν στην αποπολιτικοποίηση των φοιτητών λειτουργώντας πελατειακά και όχι πολιτικά.
Για αυτό τον λόγο η επανασύσταση της ΕΦΕΕ θα βοηθήσει σημαντικά στην πολιτικοποίηση των φοιτητών στους πανεπιστημιακούς καθώς και στους κοινωνικούς χώρους. Οι παρατάξεις οι οποίες λειτουργούν πελατειακά ( ΠΑΣΠ και ΔΑΠ ) θα αναγκαστούν να τοποθετηθούν πολιτικά σε κεντρικό επίπεδο για θέματα που αφορούν την φοιτητική κοινότητα καθώς και θα έχουν ενιαία θέση πάνω σε αυτά και δεν θα την αλλάζουν σύμφωνα με το συμφέρον τους σε κάθε σχολή. Επιπλέον η ύπαρξη κεντρικού έλεγχου θα εμποδίζει τους «ισχυρούς» στους συλλόγους να ποδοπατούν την δημοκρατία ακόμα και των εκλογικών αναμετρήσεων ( έλλειψη παραβάν στην ΑΣΟΕΕ, δικτατορία ΔΑΠ στα ΤΕΦΑΑ).
Πολλοί, δικαιολογημένα, στέκονται κριτικά απέναντι στην ανασύσταση της ΕΦΕΕ καθώς θεωρούν πως μία μελλοντική έξαρση του φοιτητικού κινήματος ίσως αποδοκιμαστεί από αυτήν. ‘Όμως, οι αποφάσεις που λαμβάνονται από την ΕΦΕΕ ,αν και έχουν πολιτική βαρύτητα, δεν είναι δεσμευτικές προς τους Φοιτητικούς Συλλόγους. Για εμάς οι γενικές συνελεύσεις και οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες κατά την διάρκεια του φοιτητικού κινήματος ήταν και θα είναι πάνω από οποιαδήποτε απόφαση της ΕΦΕΕ.
Τις τελευταίες μέρες είμαστε πολύ κοντά στην διεξαγωγή Πανσπουδαστικού Συνεδρίου για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ μετά από 14 χρόνια. Δεν έχουμε αυταπάτες για τον τρόπο που η ΔΑΠ  και η ΠΑΣΠ θέλουν να λειτουργήσει η ΕΦΕΕ, δηλαδή ως ένα όργανο που θα δίνει λευκή επιταγή στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.Επομένως οι δομές από μόνες τους δεν επαρκούν και για αυτό θα καταβάλουμε μεγάλο αγώνα για την αλλαγή των συσχετισμών στους Φοιτητικούς Συλλόγους, αυτή είναι η στόχευση της Αριστεράς.






Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Απόφαση ΔΣ Φοιτητών για ορισμό συνέδρων ΕΦΕΕ 14/10/09

Το ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών Παντείου Πανεπιστημίου συνεδρίασε και κατέληξε στα κάτωθι όσων αφορά  στο Πανσπουδαστικό Συνέδριο που πρόκειται να διεξαχθεί στις 23-25 Οκτωβρίου 2009.

1) Βάσει των αποτελεσμάτων των φοιτητικών εκλογών που διεξήχθησαν στις 13 Μαϊου 2009 στο Σύλλογο Φοιτητών Παντείου Πανεπιστημίου, οι έδρες για το Πανσπουδαστικό Συνέδριο κατανέμονται ως εξής:

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: 13
ΠΑΣΠ: 7
ΠΚΣ:3
ΑΡΕΝ:1
ΕΑΑΚ:1

Στο Σύλλογο Φοιτητών Παντείου Πανεπιστημίου αναλογούν 25 σύνεδροι αφού η κάλπη ξεπερνάει τους 2500 (Συγκεκριμένα 4546).

2) Οι σύνεδροι είναι οι κάτωθι.

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ:
Τακτικοί: 1)Καμπάνης Γιώργος 2)Ευαγγελ'ιδης Θωμάς 3)Τρούπος Δημήτρης 4)Χουλιάρας Φώτης 5) Πατρίκιος Γιώργος 6)Παπαθανασίου Βαγγέλης 7)Μπαλαφούτης Μάριος 8)Ζωγόπουλος Ευγένιος 9)Γιαννάκης Βαγγέλης 10)Ζομπουλης Άγγελος 11)Πετρίδης Γιώργος 12)Νίκας Χρήστος-Περικλής 13)Καλλίγερος Μάνθος
Αναπληρωματικοί: 1)Σμυρόγλου Αναστάσιος 2)Γεωργόπουλος Γιάννης 3)Πατσουράκης Γιάννης 4) Χατζηπαππάς Θοδωρής 5)Φιλελές Γιάννης 6)Μιχαήλ Μιχάλης 7)Οικονομόπουλος Βαγγέλης 8)Μπαλάτσος Νίκος 9)Τίγκας Κώστας 10)Καραγιανόπουλος Πέτρος 11)Χατζηκλεάνθους Σπύρος 12)Σπυρουνάκος Κυριάκος 13)Μακρής Αντώνης

ΠΑΣΠ:
Τακτικοί: 1)Καλαφάτης Τάσος 2)Καρακώστας Δημήτρης 3)Τσούνης Χρήστος 4)Κουκουδακη Μαρία 5)Πανουτσόπουλος Κωνσταντίνος 6)Τριανταφύλου Γρηγόρης 7)Κατσούνης Γιάννης
Αναπληρωματικοί: 1)Δούκας Σιδέρης 2)Υφαντόπουλος Λουκάς 3)Λιβάνος Κώστας 4)Λάτσης Νίκος 5)Πλατανίτης Παναγιώτης 6)Φρυγανιώτης Γιάννης 7)Τζάκας Λάμπρος

ΠΚΣ:
Τακτικοί: 1)Μητικάρη Ελένη 2)Ανδριώτης Δημήτρης 3)Χαβελέ Ευη
Αναπληρωματικοί: 1)Φακιρίδης Δημήτρης 2)Γκεργκη Αντωνία 3)Γαρδουνη Τόνια

ΑΡ.ΕΝ.:
Τακτικός: Φωτεινόπουλος Στέλιος
Αναπληρωματικός: Λαμπράκης Κωνσταντίνος

ΕΑΑΚ:
Δεν δήλωσαν συνέδρους.

Υπέγραψαν: ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΠΚΣ, ΑΡ.ΕΝ.

Για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι (λίγο) παλιότεροι....

Τί είχες Άννα μου(Διαμαντοπούλου)..τί είχα παντα....! Την περασμένη χρονιά το πανεπιστήμιο και η φοιτητική κοινότητα βρισκόταν ενάντια στις συνεχείς προσπάθειες της κυβέρνησης για περαιτέρω υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μέσω της νομιμοποίησης των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών/Κολεγίων και της εξίσωσης των διπλωμάτων τους με τα πανεπιστημιακά πτυχία. Η Νέα Δημοκρατία, μετά την αποτυχία της λόγω του μεγαλειώδους φοιτητικού κινήματος να αναθεωρήσει το άρθρο 16 ,στου οποίου την αναθεώρηση συμφωνεί και το ΠΑΣΟΚ, και να ανοίξει και συνταγματικά τον δρόμο για την Ανώτατη Παιδεία στις διαθέσεις της ελεύθερης αγοράς, αποφάσισε να προσπεράσει την συνταγματική κατοχύρωση της δημόσιας και δωρεάν Ανώτατης Παιδείας νομιμοποιώντας την λειτουργία του χώρου της μεταλυκειακής παραπαιδείας. Βασιζόμενη στο πρόσχημα της Ευρωπαϊκής Κοινοτικής Οδηγίας 36/05, ξεκίνησε τη διαδικασία της αδειοδότησης των κολεγίων που είχαν συμβάσεις με ξένα πανεπιστήμια και της αναγνώρισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους.

Ένα χρόνο μετά και μόλις τρεις ημέρες πριν τις εκλογές, ο Υπουργός Παιδείας της απελθούσας κυβέρνησης Άρης Σπηλιωτόπουλος, θέλοντας να δώσει ένα τελευταίο προεκλογικό δωράκι στις επιχειρήσεις της εκπαίδευσης, υπέγραψε άδειες λειτουργίας σε 33 κολέγια (κρυφά φυσικά, το γεγονός δημοσιοποιήθηκε από του ίδιους τους κολλεγιάρχες). Και μάλιστα την στιγμή που οι εκπρόσωποι των ΑΕΙ και ΤΕΙ είχαν αποχωρήσει από την επιτροπή ελέγχου καταγγέλλοντας τις συνοπτικές διαδικασίες με τις οποίες δίνονταν οι άδειες ενώ τα εν λόγω ιδρύματα δεν πληρούσαν ούτε τις υποτυπώδεις προϋποθέσεις που είχε θέσει το ίδιο το Υπουργείο. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των καθηγητών έχουν ήδη καταγγείλει την πρώτη φάση της αδειοδότησης και έχουν καταθέσει αίτηση ακύρωσής της.

Η σημασία της αναγνώρισης...

Για να επαναφέρουμε το ζήτημα των κολεγίων/ΚΕΣ και της αναγνώρισης τους θα πρέπει να θυμίσουμε ότι συνιστούν ιδιωτικά ιδρύματα-παραρτήματα πανεπιστημίων του εξωτερικού, τα οποία παρέχουν εκπαιδευτικές υπηρεσίες εν είδει εμπορεύματος (έναντι διδάκτρων εξυπακούεται). Η φοίτηση σε αυτά περιορίζεται σε διετή ή τριετή ή και σε περιορισμένα σεμινάρια. Οι ελλείψεις σε υποδομές είναι διαπιστωμένες ακόμη και από την επιτροπή που συνέστησε μια κυβέρνηση που έμοιαζε να πιέζει τη νομιμοποίησή τους πιο πολύ κι από τα ίδια. Ως εκ τούτου, δεν μπορούν παρά να παράγουν απόφοιτους-προϊόντα (εφόσον η αντίληψη της Παιδείας που προωθούν είναι αυτή της ατομικής επένδυσης σε προσόντα) με εκπαίδευση υπερβολικά εξειδικευμένη, δίχως, ωστόσο, κατοχή καμίας πραγματικής επιστημονικής γνώσης και δεξιότητας. Διότι επιστημονική εκπαίδευση δεν μπορεί να προέλθει από μια διαδικασία παραγωγής υπερεξειδικευμένων τεχνοκρατών μέσω ενός τυποποιημένου προγράμματος σπουδών, οργανωμένου στην βάση λογικών “αποδοτικότητας”.

Άλλωστε, πρέπει να προσθέσουμε ότι από την στιγμή της αναγνώρισης, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ε.Ε., το ελληνικό κράτος δεν έχει καμία δυνατότητα καθορισμού ποιότητας και ελέγχου πάνω στα πτυχία, τα προγράμματα και την οργάνωση των σπουδών των κολεγίων - μιας και αυτά ρυθμίζονται από τα ξένα πανεπιστήμια με τα οποία διατηρούνται συμβάσεις franchising – παρά μόνο δυνατότητα καθορισμού επιφανειακών στοιχείων, όπως η ποιότητα των εγκαταστάσεων. Το επιχείρημα πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να μην επιτρέψουμε την εξίσωση των κολλεγίων με τα ΑΕΙ είναι πλαστό. Μας το θέτει και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και οι παρατάξεις τους στο Πάντειο. Μα η Ε.Ε. δεν μας υποχρεώνει να ιδρύσουμε ΚΕΣ, μόνο σε περίπτωση που ήδη υπάρχουν να τα νομιμοποιήσουμε. Εμείς προτείνουμε να κλείσουν τα Κολέγια και οι σπουδαστές τους να ενταχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας, χωρίς ταξικούς-οικονομικούς φραγμούς.

...και οι συνέπειές της

Η φυσική κατάληξη αυτής της νομιμοποίησης των κολεγίων, επομένως, και της εξίσωσης τους με το δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι η συνολική υποβάθμιση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Υποβάθμιση της ποιότητας της ίδιας της γνώσης, η οποία εμπορευματοποιείται και οργανώνεται πλέον με βάση τις αξίες του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας. Κυρίως, όμως, οδηγεί σε αρνητικές συνέπειες για τα επαγγελματικά μας δικαιώματα, από την στιγμή που αυτά εξισώνονται με αυτά των σπουδών σε ΚΕΣ/κολέγια.

Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε και το γεγονός πως η εξίσωση αυτή προτάσσει ακόμη μεγαλύτερες οικονομικές δυσκολίες μπροστά από το δικαίωμα στην εκπαίδευση: εφόσον μετά την παρωδία που ονομάζεται Πανελλήνιες εξετάσεις, και με την θέσπιση της βάσης του δέκα, πολλοί μαθητές αναγκάζονται (σπρώχνονται από τις επιλογές της ΝΔ) να στραφούν προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις για την πολυπόθητη ευκαιρία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας.

Έτσι διεκδικούμε:

• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα Κολέγια/Κ.Ε.Σ. και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους.
• Να κλείσουν όλα τα κολέγια – μοναδικός δρόμος για τους απόφοιτους λυκείου η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
• Κάτω τα χέρια από την δημόσια παιδεία. Καμία επιχειρηματική πρωτοβουλία στον χώρο της εκπαίδευσης!


Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Καλημέρα σας, ανοίγουμε με καταστολή, εσείς τι θα πάρετε...;

Το ΠαΣοΚ, αριθμώντας ελάχιστες μόλις μέρες στην εξουσία, δείχνει ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής. Και η πιο “δραστική” κίνηση που έκανε ως τώρα είναι μάλλον στην κατεύθυνση της “τάξης και ασφάλειας”. Ακούσαμε τις απόψεις του κύριου Χρυσοχοΐδη για την ασφάλεια του πολίτη, είδαμε και βιώσαμε την καταστολή στις γειτονιές των Εξαρχείων. ΜΑΤ ΜΑΤ ΜΑΤ... Ποιος ήταν, λέει, εκείνος που είχε καλέσει και τον Συνήγορο του Πολίτη στο υπουργικό συμβούλιο;

Επειδή, και στην πολιτική και στον ευαίσθητο χώρο των κοινωνικών δικαιωμάτων, η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται, μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να υποψιαζόμαστε για το τι θα ακολουθήσει. Μέσα στην προεκλογική ατζέντα έγινε προσπάθεια (επιτυχημένη σε κάποιο βαθμό) να ανοίξει και πάλι το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου.

“(τα πανεπιστήμια αποτελούν) χώρο βίας και λεηλασιών” Κ. Καραμανλής
“θύλακο έξω από τους νόμους του κράτους” Γ. Καρατζαφέρης

Για μια ακόμη φορά επιχειρείται να καταδειχθεί η ύπαρξη του ασύλου ως το σημαντικό πρόβλημα του πανεπιστημίου. Πολιτικά στελέχη και χειραγωγητές κοινής γνώμης ( το “δημοσιογράφοι” έχει αρχίσει να ακούγεται γελοίο πλέον) παρουσιάζουν τον πανεπιστημιακό χώρο μέσα σε μια ατμόσφαιρα τρόμου που αγγίζει τα όρια θρίλερ, σαν έναν χώρο όπου κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας. Σε βαθμό που κοντεύει να κάνει και μας τους ίδιους, μετά από μερικά χρόνια φοίτησης, να αναρωτιόμαστε μπας και εν αγνοία μας κινδυνεύουμε σε κάθε γωνία που στρίβουμε.

Όποιος έχει περάσει έστω από ένα ελληνικό πανεπιστήμιο (ανεξαρτήτως των πολιτικών του απόψεων), όποιος έχει σπουδάσει ή έχει παιδί που σπουδάζει γνωρίζει ήδη αρκετά για τα μείζονα προβλήματα που το ταλαιπωρούν. Υλικές και οργανωτικές/λειτουργικές ελλείψεις που σε ιδρύματα του εξωτερικού αποτελούν ουσιαστικά προϋποθέσεις sine qua non. Και η δυνατότητα εισβολής κατά το δοκούν σωμάτων ασφαλείας δεν αποτελεί μια απ' αυτές.

Η εμμονή με το άσυλο είναι ένα κομμάτι των συντηρητικών απόψεων που θέλουν το φοιτητικό κίνημα, όπως και την υπόλοιπη κοινωνία, έναν ανενεργό δέκτη των από τα πάνω επιβεβλημένων νεοφιφελεύθερων επιλογών, δίχως πολιτική ή κοινωνική δραστηριοποίηση. Όμως, πέρα από αυτό, και ίσως ακόμα πιο κρίσιμο, είναι το γεγονός ότι η κουβέντα αυτή, η συζήτηση σκηνοθετημένη με τους όρους της ασφάλειας ή του τρόμου μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, σβήνει από την δημόσια προβληματική τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα και ελλείψεις της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης. Πράγμα που δεν ωφελεί μόνο τις συντηρητικές δυνάμεις. Η νέα κυβέρνηση θα κριθεί όχι μόνο από τις λύσεις που θα προτείνει αλλά και από τα ζητήματα προς επίλυση που θα ανοίξει.

ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ


ΑΡΧΙΣΕ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ...

Με άλλα ελπίζαμε να ξεκινήσουμε αυτή τη χρονιά και αλλά μας βρήκανε. Η «θριαμβευτική» νίκη του ΠΑΣΟΚ έφερε κάποιες αλλαγές και μια από αυτές ήταν η μετονομασία του υπουργείου «Δημοσίας Τάξης» σε «Προστασίας του Πολίτη». Το όνομα μπορεί να άλλαξε αλλά τα πρόσωπα και οι πρακτικές καθόλου. Στο τιμόνι λοιπόν του υπουργείου βλέπουμε έναν παλιό γνώριμο τον Μ. Χρυσοχοϊδη , ο οποίος έσπευσε από τις πρώτες κιόλας μέρες της θητείας του να συνεχίσει το έργο της ΝΔ.

Στις 9/10 τα ξημερώματα ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις κατακλύσουν το κέντρο των Εξαρχείων. Οι δυνάμεις αυτές αποτελούνται από ΜΑΤ, απλούς αστυνομικούς και φυσικά από ασφαλίτες . Στις 01:30 περίπου, ΜΑΤ και Αστυνομία έφτασαν στο πάρκο επί της Χαριλάου Τρικούπη με φακούς για έλεγχο. Μερικοί πήγαν προς κοντινό μαγαζί. Αστυνομικοί ακολούθησαν και μπήκαν μέσα στο χώρο για ... υγειονομικό έλεγχο. Αφού ολοκλήρωσαν την διαδικασία κατευθύνθηκαν προς Μεσολογγίου και Μάνης όπου έγιναν προσαγωγές στην είσοδο πολυκατοικίας. Οι αστυνομικές δυνάμεις διαχύθηκαν σε όλα τα Εξάρχεια και μέχρι το τέλος τις επιχείρησης συνέλαβαν περίπου 80 άτομα. Από αυτά τα 76 αφέθηκαν ελεύθερα νωρίς το πρωί ενώ τα υπόλοιπα κρατηθήκαν γιατί στην κατοχή τους βρέθηκαν ναρκωτικά.
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, οι αστυνομικές δυνάμεις, που έβριζαν ότι κινείτο, προχωρούσαν κανονικά σε προσαγωγές αν και οι συλληφθέντες τους έδειχναν τα στοιχεία τους

Αφορμή για την επιχείρηση σκούπα της αστυνομίας στάθηκε η επίθεση κουκουλοφόρων την προηγούμενη μέρα σε υποκατάστημα τράπεζας και στο γνωστό πλέον βιβλιοπωλείο Γεωργιάδη. Η πραγματική αιτία φυσικά είναι άλλη γιατί κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να πιστέψει ότι 12 ώρες μετά το περιστατικό η αστυνομία αρχίζει ξαφνικά να κάνει «ελέγχους» σε μέρος άσχετο από εκεί που συνέβη το περιστατικό. Απόδειξη είναι ότι φυσικά δεν πιάστηκε κανένας από αυτούς που έσπασαν την τράπεζα ή το βιβλιοπωλείο. Η επιχείρηση λοιπόν αυτή είχε πιο πολύ τον χαρακτήρα των αντιποίνων. Στην ουσία δηλαδή το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει τον χώρο των Εξαρχείων ως απειλή, ακριβώς όπως και η ΝΔ.

Το θέμα θα μπορούσε να είναι γελοίο αν δεν ήταν επικίνδυνο αφού το ΠΑΣΟΚ δείχνει ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να σταματήσει την καταστολή, αλλά σκοπεύει να την διευρύνει προφανώς προς πάσα εστία κοινωνικών αγώνων. Ταυτόχρονα συνεχίζει την συκοφάντηση του ευρύτερου χώρου των Εξαρχείων ως φωλιά εγκληματικότητας, τρομοκρατίας κλπ. Στην ουσία το ΠΑΣΟΚ φοβάται τους κοινωνικούς αγώνες τόσο όσο και η ΝΔ ιδιαίτερα αφού γνωρίζει ότι το βάθος της πολιτικής του δεν πρόκειται να αλλάξει ουσιαστικά. Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είμαι μα δικαιώσουμε τους φόβους τους.

Το παραπάνω γεγονός όμως δεν είναι το μοναδικό αστυνομικής βίας τον τελευταίο καιρό. Στις 9/10 υπέκυψε στα τραύματα του 25χρονος μετανάστης που έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από την ΕΛ.ΑΣ.

Στις 26 Σεπτέμβρη, 01.30 το βράδυ, 15 αστυνομικοί εισέβαλαν στο σπίτι του νεαρού μετανάστη Ηλιουπόλεως 82, στη Νίκαια, φωνάζοντας και ξυλοκοπώντας τόσο τον ίδιο όσο και την οικογένεια του. Οι μαρτυρίες κατοίκων αναφέρουν ότι τον έβγαλαν σερνόμενο, σχεδόν λιπόθυμο, έξω από το σπίτι του με αποτέλεσμα το κεφάλι να χτυπάει στα σκαλοπάτια. Εναντίον του υπήρχε κατηγορία για ξυλοδαρμό ανηλίκου.

Μεταφέρθηκε στο ΑΤ Νικαίας, το οποίο μετατράπηκε σε χώρο βασανιστηρίων. Ο Καμράν κρατήθηκε δύο μέρες στο τμήμα, και καθώς οι κατηγορίες δεν ευσταθούσαν με τον μηνυτή να τις αποσύρει, αφέθηκε ελεύθερος για να περιγράψει ο ίδιος στην οικογένεια του, τις φρικιαστικές στιγμές που βίωσε. «Τον έδεσαν χειροπόδαρα και τον χτυπούσαν με ρόπαλα, ενώ στη συνέχεια του έκαναν ηλεκτροσόκ, με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα», μαρτυράει η οικογένεια του Καμράν.

Τόσο η οικογένεια όσο και οι γείτονες γνώριζαν την κακοποίηση που υπέστη ο Καμράν. Ο φόβος τον κράτησε μακριά από το νοσοκομείο καθώς ο Καμράν δεν είχε χαρτιά. Η αστυνομία προσπάθησε να συγκαλύψει το περιστατικό. Ο αδερφός του Καμράν, πιέστηκε και παραπλανήθηκε ώστε να καταθέσει ότι ο αδερφός του δεν έφερε μώλωπες όταν αποχώρησε από το αστυνομικό τμήμα.

Την Κυριακή 12/10 πραγματοποιήθηκε πορεία διαμαρτυρίας για το περιστατικό και αντιπροσωπία αυτής έφτασε ως το αστυνομικό τμήμα Νίκαιας. Σε ερώτηση της αντιπροσωπίας για το περιστατικό ο διοικητής του τμήματος απάντησε ότι «ασκήθηκε η απαραίτητη βία που ασκείται για σύλληψη».

Εμείς απλά θα κλείσουμε με ένα απόφθεγμα του Μπερτόλ Μπρεχτ το οποίο το τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να γίνεται ξανά επίκαιρο, ειδικά με μερικές παραλλαγές: «Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.»

ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Τα Ψυχολογικά Προβλήματα Του Παντειου

Tων περισσοτέρων φοιτητών στο τμήμα ψυχολογίας του Παντείου αυτή η σχολή ήταν η πρώτη τους επιλογή. Θα περίμεναν κάτι καλύτερο από μια σχολή που είναι από τις πιο υψηλόβαθμες και από τις πρώτες προτιμήσεις των υποψηφίων. Κάτι καλύτερο όσον αφορά την οργάνωση της γραμματείας, τη διανομή συγγραμμάτων, την υποδοχή και γενικότερα τη λειτουργία του τμήματος. Προσδοκίες που τελικά αποδείχθηκαν μια ψευδαίσθηση.

Mε την είσοδό τους στο Πάντειο τον πρωτοετή φοιτητή τρέχουν να προϋπαντήσουν εκπρόσωποι παρατάξεων που έχουν επιλεγεί για αυτόν ακριβώς το σκοπό. Η τακτική γνωστή. Ανταλλάσσουν μαζί του τηλέφωνα, τον καλούν σε πάρτι, του υπόσχονται σημειώσεις. Τον βοηθούν στη γραμματεία να συμπληρώσουν τα στοιχεία του γιατί κατά τη γνώμη τους δεν ξέρει γραφή και ανάγνωση.

Αυτά όμως δεν τον προετοιμάζουν για την κατάσταση που επικρατεί στο τμήμα ψυχολογίας. Φανερή είναι η απουσία κατάλληλου εξοπλισμού (καθίσματα, μικρόφωνα, προτζέκτορες) απαραίτητου για τη διευκόλυνση του μαθήματος. Ουρές από φοιτητές και φοιτήτριες που περιμένουν στη γραμματεία, ενώ οι δηλώσεις μαθημάτων γίνονται με μεγάλη καθυστέρηση. Κατά συνέπεια οι φοιτητές δεν έχουν τον απαραίτητο χρόνο να προετοιμαστούν για την εξεταστική. Αξίζει να αναφερθεί ότι τα βιβλία για την εξεταστική συνήθως διανέμονται μια εβδομάδα πριν από αυτή και επιπλέον οι εξετάσεις σε μερικά μαθήματα πολλές φορές γίνονται με μικρή απόσταση μεταξύ τους. Γι’ αυτό και προτείνουμε εξεταστική 4 εβδομάδων, κόντρα στο νόμο του Στυλιανίδη που υπερασπίζεται η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, διεκδικώντας ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών.

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια των εξαμήνων οι φοιτητές ουσιαστικά στιβάζονται σε αίθουσες 80 ατόμων, ενώ είναι πολύ περισσότεροι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη βρίσκουν θέση να κάτσουν και να αποθαρρύνονται από την παρακολούθηση των μαθημάτων. Αυτή η κατάσταση πολλές φορές επεκτείνεται στην εξεταστική, με τους φοιτητές να μη γράφουν σε θράνια, αλλά καθισμένοι σε παράθυρα και πάγκους.

Παρά τις συνεχείς επιβεβαιώσεις της προηγούμενης κυβέρνησης και του φερέφωνου της στα πανεπιστήμια ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ότι όλα τα συγγράμματα θα διανέμονταν δωρεάν, η πραγματικότητα έρχεται να το διαψεύσει. Παραδείγματος χάρη, στο προηγούμενο έτος στο μάθημα της Γνωστικής Ψυχολογίας Ι οι φοιτητές-τριες αναγκάστηκαν να αγοράσουν 3 επιπλέον βιβλία, πέραν αυτού που χορηγούσε το πανεπιστήμιο, τα οποία εμπεριέχονταν στην εξεταστική ύλη. Αυτή είναι λοιπόν η δωρεάν παιδεία που επικαλείται η Νέα Δημοκρατία και το φερέφωνό της; Κάτω απ’ αυτούς τους όρους διεξάγεται διάλογος «υπό μηδενική κατά τα άλλα βάση»;

Τέλος, ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα των σπουδών Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο είναι η Πρακτική Άσκηση. Στο Πάντειο, η πρακτική άσκηση διαρκεί ένα μόνο εξάμηνο σε αντίθεση με άλλα πανεπιστήμια που διαρκεί περισσότερο (βλ. τμήμα Ψυχολογίας Ρεθύμνου όπου διαρκεί δύο εξάμηνα). Ακόμη, οι συνθήκες μέσα στις οποίες καλούνται οι φοιτητές να ασκήσουν την πρακτική τους δεν είναι οι ιδεατές. Πολλές φορές τα πλαίσια με τα οποία συνεργάζεται το Πανεπιστήμιο είναι τέτοια που εξαντλούν τους φοιτητές σε εργασίες άσχετες με το αντικείμενο με αποτέλεσμα να μην παρέχεται καμία ουσιαστική γνώση και να αντιμετωπίζεται εν τέλει η πρακτική ως μια αγγαρεία. Το ζήτημα της πρακτικής γίνεται ακόμα πιο σοβαρό αν αναλογιστεί κανείς πως το πρόγραμμα σπουδών του τμήματος μας δεν δίνει τόσο έμφαση σε πρακτικά μαθήματα με αποτέλεσμα οι φοιτητές να μην μπορούν να κατανοήσουν το έργο του ψυχολόγου στην πράξη. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να κινείται η Πρακτική Άσκηση με προσπάθειες να ελεχθούν και να αξιολογηθούν τα πλαίσια, να αναλαμβάνουν οι ψυχολόγοι φοιτητές περισσότερο ουσιαστικό ρόλο καθώς επίσης να αμοίβονται για την εργασία που παρέχουν και να ασφαλίζονται για αυτήν (θεωρούμε απαράδεκτα τα 200 ευρώ που αναλογούν σε κάθε φοιτητή καθώς και το γεγονός ότι φέτος οι φοιτητές ασκούν την πρακτική τους ανασφάλιστοι).

Στο πλαίσιο της γενικότερης υποβάθμισης του δημοσίου πανεπιστημίου παρέχονται έναντι διδάκτρων σπουδές ψυχολογίας σε κολέγια. Σε αντίθεση με αυτές του δημοσίου πανεπιστημίου οι σπουδές ψυχολογίας στα κολέγια είναι δίχρονες ή τρίχρονες ή συμπυκνώνονται σε ένα σεμινάριο. Καθ΄αυτόν τον τρόπο:
• Πλήττεται ο ακαδημαϊκός χαρακτήρας της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
• Παραβιάζεται το άρθρο 16- Εξισώνονται οι σπουδές και τα πτυχία μας με τα αμφιβόλου ποιότητας «πτυχία» των κολλεγίων
• Επιχειρείται εντατικοποίηση των σπουδών

Κάτω από αυτές τις συνθήκες η εκπαίδευση αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα από την οποία αποκλείονται οι μη έχοντες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εντείνεται και ο ανταγωνισμός εφόσον οποιοσδήποτε έχει χρήματα μπορεί να αποκτήσει γρήγορα και πτυχίο. Έτσι οι φοιτητές-τριες μπαίνουν στην ψυχοφθόρα διαδικασία απόκτησης όλο και περισσότερων πτυχίων και τίτλων σπουδών για να είναι ανταγωνιστικοί στην αγορά εργασίας. Εντέλει καταλήγουν να δουλεύουν για 700 ευρώ το μήνα.
Για όλα τα παραπάνω προτείνουμε το χώρο της δράσης και κάνουμε τις εξής προτάσεις:
• Πρόγραμμα εξεταστικής και ώρες μαθημάτων που να διευκολύνουν το φοιτητή και την φοιτήτρια
• Έγκαιρη δήλωση μαθημάτων και διανομή συγγραμμάτων
• Παραχώρηση αιθουσών ανάλογα με τις απαιτήσεις των τμημάτων (αριθμός φοιτητών), ώστε όλοι οι φοιτητές να μπορούν να παρακολουθούν το μάθημα.
• Χρηματοδότηση των βιβλιοθηκών από τον προϋπολογισμό
• Καμία αναθεώρηση του άρθρου 16 –κλείσιμο όλων των κολλεγίων- πραγματική δωρεάν παιδεία.
• Καμιά προσπάθεια περιστολής του πανεπιστημιακού ασύλου
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ

ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

ΕΜΠΟ-ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ ΜΑΣ

Άλλη μια χρονιά (ή η πρώτη για κάποιους)για τους φοιτητές και φοιτήτριες των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και Πολιτισμού κι όλοι-ες ευχόμαστε να είναι μια χρονιά ενδιαφέροντων και χρήσιμων μαθημάτων που θα μας δώσουν τα εφόδια να βγούμε από αυτή τη σχολή έτοιμοι-ες να ριχτούμε στην «κόλαση» που λέγεται αγορά εργασίας.

Αλλά ας μιλήσουμε λίγο για το τμήμα. Αν διαβάσει κάποιος-α τον οδηγό σπουδών νομίζει πως θα βρει στη σχολή έναν παράδεισο. Όταν όμως ξεκινούν τα μαθήματα διαπιστώνουμε ξανά και ξανά τα ίδια προβλήματα. Σπασμένα έδρανα και καρέκλες στις αίθουσες και στα αμφιθέατρα που συχνά δεν έχουν καν κλιματισμό και θέρμανση. Μέσα σ’ όλα αυτά έρχεται να προστεθεί κι η έλλειψη χώρου στις αίθουσες που μας αναγκάζει να στοιβαζόμαστε και να καθόμαστε στα πρεβάζια και στο πάτωμα για να παρακολουθήσουμε ένα μάθημα. Πόσοι και πόσες άραγε από εμάς δεν έχουμε γίνει μάρτυρες αυτών των κωμικοτραγικών σκηνών;

Οι ελλείψεις στην υλικοτεχνική δομή είναι επίσης τραγικές. Μόνο ως αστείο θα μπορούσε κανείς να εκλάβει τον ισχυρισμό του οδηγού σπουδών πως «δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην εξοικείωση των φοιτητών με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές».Παρότι οι καθηγητές πληροφορικής προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να κάνουν όσο το δυνατόν καλύτερα την δουλειά τους η άθλια κατάσταση των υπολογιστών στο εργαστήριο πληροφορικής δεν τους το επιτρέπει.

Παράλληλα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής η έλλειψη οργάνωσης της σχολής σε στοιχειώδη ζητήματα όπως το πρόγραμμα και οι ύλες τα οποία δημοσιεύονται τελευταία στιγμή.Τα φαινόμενα αυτά βέβαια δεν δείχνουν μονο έλλειψη οργάνωσης αλλά και αδιαφορίας ενός μέρους των καθηγητών και του διοικητικού προσωπικού. Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ αντί να πιέσουν προς μια κατεύθυνση σωστής οργάνωσης παριστάνουν τους διαμεσολαβητές και τα «καλά παιδιά» εξυπηρετώντας και δήθεν καλύπτοντας τις αδυναμίες. Είναι προφανές πως η διατήρηση αυτής της κατάστασης τους εξυπηρετεί.

Αυτή τη χρονιά ως τμήμα αλλά και ως σχολή γενικότερα θα αντιμετωπίσουμε σοβαρά προβλήματα με τη λειτουργία της βιβλιοθήκης. Όπως έχει γίνει γνωστό το πρόγραμμα χρηματοδότησης της Ε.Ε. από το οποίο πληρωνόταν ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων της βιβλιοθήκης έπαψε να ισχύει από φέτος. Αν η πανεπιστημιακή κοινότητα δεν αντιδράσει αυτό σημαίνει πως κατά συνέπεια η βιβλιοθήκη θα υπολειτουργεί. Ο πρύτανης του Παντείου αρνείται να προσλάβει ως προσωπικό της σχολής τους υπαλλήλους που πληρώνονταν μέχρι τώρα από αυτό το πρόγραμμα. Πως θα μπορέσει ένα τμήμα σαν το Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και Πολιτισμού όπου διδάσκονται μαθήματα ιστορίας, κοινωνικής θεωρίας, λογοτεχνίας κλπ να βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο όταν θα διαθέτει μια υποβαθμισμένη βιβλιοθήκη;

Φέτος η πανεπιστημιακή κοινότητα θα βρεθεί αντιμέτωπη με το θέμα των κέντρων ελευθέρων σπουδών (ΚΕΣ). Η κυβέρνηση της ΝΔ επι 5 χρόνια προσπαθούσε να μετατρέψει την παιδεία σε εμπόρευμα παραδίνοντας την στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Τα σχεδιά της αποκρούστηκαν με τη αποτροπή της αναθεώρησης του άρθρου 16 και την μη εφαρμογή των διατάξεων του ψηφισμένου νόμου-πλαίσιο. Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης κι ο Άρης Σπηλιωτόπουλος προσπάθησαν τελείως πραξικοπηματικά να παρακάμψουν το σύνταγμα μέσω της ενσωμάτωσης της κοινοτικής οδηγίας που εξισώνει τα πτυχία των ΚΕΣ με αυτά των δημοσίων πανεπιστημίων. Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η παραχώρηση άδειας σε 33 κολέγια δύο μέρες πριν τις εκλογές. Από την πλευρά της η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν ανοίγει τα χαρτιά της ξεκάθαρα για την παιδεία και από ότι δείχνουν τα πράγματα θα συνεχίσει την ίδια πολιτική. Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ άνοιξε την πόρτα στην παραπαιδεία και στα ΚΕΣ με τις παραχωρήσεις αδειών λειτουργίας.

Γι’αυτό τον λόγο θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι τους μαζί με το φοιτητικό κίνημα να απαιτούμε την τόνωση της δημόσιας παιδείας, την αναγωγή της σε δημόσιο αγαθό και την πάταξη της παραπαιδείας. Απαιτούμε το κλείσιμο των ΚΕΣ, μέριμνα για τους αποφοίτους τους και γενναία αύξηση του ποσοστού του ΑΕΠ για την παιδεία τουλάχιστον στο 5%(σήμερα είναι στο 3%).

ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ


 Το τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου αποτελεί την μοναδική περίπτωση σύστασης ενός τμήματος για τη έρευνα και διδασκαλία του αντικειμένου στα ελληνικά πανεπιστημιακά δεδομένα. Αφορά ένα πεδίο το οποίο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ιδίως στην Αγγλία, αναπτύσσεται εδώ και δεκαετίες ως ακαδημαϊκός χώρος γνώσης, αλλά και απορρόφησης ενός εργατικού δυναμικού με τις απαραίτητες γνώσεις και ικανότητες, ενώ στην Ελλάδα είναι πλήρως αγνοημένο μέχρι την δεκαετία του 1990. Άλλωστε και οι ευρύτερες σχέσεις της ελληνικής κοινωνίας με την κοινωνική πολιτική υπήρξαν πάντα ιδιαίτερες, αφού χαρακτηρίζονταν από ένα εξαιρετικά περιορισμένο και συντηρητικό μοντέλο κοινωνικού κράτους και ένα αναπτυγμένο δίκτυο πελατειακών σχέσεων στην παροχή υπηρεσιών.
           
Ο οδηγός σπουδών του τμήματος  αναφέρει πως “το πτυχίο του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής παρέχει ένα μεγάλο εύρος επαγγελματικών δυνατοτήτων στους κατόχους του”. Όσον αφορά όμως την επαγγελματική απορρόφηση των αποφοίτων τα πράγματα είναι λίγο περισσότερο από δυσοίωνα...Σύμφωνα λοιπόν με έρευνα η οποία έγινε για να μετρηθεί η απορρόφηση των αποφοίτων στην αγορά εργασίας, στο τμήμα μας η ανεργία αγγίζει το 14% Από αυτούς-ες, το 46,7% είναι μακροχρόνια άνεργοι-ες και οι 31,1% από αυτούς-ες είναι άνεργοι-ες πάνω από 2 χρόνια. Τα συγκεκριμένα ποσοστά ανεργίας αυξάνονται κατακόρυφα στις γυναίκες και στους νέους, δηλαδή στην συντριπτική πλειοψηφία των μελών του τμήματος. Και όσοι-ες όμως βρίσκουν δουλειά δεν σημαίνει ότι βρίσκουν πάνω στο αντικείμενο που σπούδασαν και σπουδάζουμε. Το 43,5% παραδέχεται ότι η δουλειά του δεν έχει καθόλου σχέση με την Κοινωνική Πολιτική, το 17,9% λίγο ,το 26,3% αρκετά και μόνο το 12,2% απόλυτα.
           
Δεν φταίμε φυσικά όσοι επιλέξαμε να σπουδάσουμε Κοινωνική Πολιτική. Επειδή, όμως, ούτε το αντικείμενο αφορά μια καθαρά θεωρητική επιστήμη ή μια νεκρή μορφή γνώσης, αλλά σχετίζεται με άμεσες ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας, κάποιος πρέπει να φέρει αυτήν την ευθύνη. Κάποιος που δεν είναι άλλος από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας επειδή θεωρούν ότι η Κοινωνική Πολιτική βλάπτει σοβαρά την οικονομία. Στις μέρες μας όπου η κοινωνική και οικονομική ανισότητα διογκώνεται, η ανεργία αυξάνεται, η εργασιακή επισφάλεια οργιάζει και οι περισσότεροι-ες νέοι-ες δουλεύουν για 600 ευρώ, οι κοινωνικές υπηρεσίες αντί να αυξάνονται, μειώνονται. Γι’ αυτούς η ΚΠ είναι εμπόδιο στην ανταγωνιστικότητα και έτσι μέρα με τη μέρα βλέπουμε τους θεσμούς παιδείας, υγείας, ασφάλισης κλπ να συρρικνώνονται και να ιδιωτικοποιούνται ώστε να ταιριάζουν με τις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού.
         
Άλλωστε, η ίδια η έννοια της Κοινωνικής Πολιτικής είναι ρευστή στην εξέλιξη της ιστορίας και ορίζεται ανάλογα με το εκάστοτε πολιτικό-οικονομικό παράδειγμα. Στο πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων αξιών που αντιπροσωπεύουν οι πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, ο χώρος των προνοιακών και ευρύτερων κοινωνικών υπηρεσιών μετατρέπεται σε ένα ακόμη προνομιακό πεδίο για την εξάπλωση της ελεύθερης αγοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τομείς όπως της υγείας και κυρίως της εκπαίδευσης, όπου προωθούνται συνεχώς τα τελευταία χρόνια θεσμικές ρυθμίσεις στη βάση λογικών εμπορευματοποίησης, ανταγωνιστικότητας, μεγιστοποίησης της αποδοτικότητας και “ευελιξίας”. Αυτό είναι το σημείο όπου πρέπει να τεθεί το ζήτημα του πως αντιλαμβανόμαστε την Κοινωνική Πολιτική και το κοινωνικό κράτος. Ως ένα ακόμη χώρο προς κατάληψη από την επεκτατικότητα της ελεύθερης αγοράς ή ως ένα πλέγμα κοινωνικών μέτρων και θεσμών που θα λειτουργούν στη βάση μιας αναδιανεμητικής λογικής;
          
Ειδικά τώρα, στη φάση της οικονομικής κρίσης που βρίσκεται ο παγκόσμιος καπιταλισμός, καθώς και με τις αντεργατικές, αντεκπαιδευτικές και αντασφαλιστικές ρυθμίσεις της απελθούσας κυβέρνησης (επίσης αντιπεριβαλλοντικές κλπ κλπ – πολλά αντί αυτή η κυβέρνηση!), η ανάγκη για οργανωμένη μορφή μέτρων κοινωνικής πολιτικής φαίνεται πιο αναγκαία από ποτέ.  
         
Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε την εξουσία (ζήτω ο σοσιαλισμός!) μέσα από μια έκρηξη αόριστων υποσχέσεων, παροχών και μποναμάδων προς πάσα κατεύθυνση, αγνοώντας ή υπεκφεύγοντας σχετικά με την  ουσία όλων των παραπάνω πολιτικών, τα νεοφιλελεύθερα θεμέλια των οποίων το ίδιο έθεσε.
        
  Ερχόμαστε αντιμέτωποι, επομένως, με με την κυριαρχία του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού με διπλή ιδιότητα: ως κοινωνικοί επιστήμονες με τα ιδεολογήματα του και ως φοιτητές, μεταπτυχιακοί (τα μεταπτυχιακά έχουν αρχίσει να καθιερώνουν δίδακτρα, σε πόσο καιρό θα το δούμε και στο Πάντειο αυτό...;) και μελλοντικοί εργαζόμενοι με τις εκμεταλλευτικές σχέσεις, την ανεργία και τους μισθούς της πλάκας πάνω στους οποίους έχει δομήσει το μέλλον μας.
        
  Η μόνη απάντηση που έρχεται φυσικά στα παραπάνω είναι ότι τα προβλήματα που συναντά κάθε νέος άνθρωπος και κάθε νέος επιστήμονας κάθε άλλο παρά ατομικά είναι. Γι' αυτό και για μας είναι δεδομένο ότι μόνο οι συλλογικοί αγώνες εγγυώνται τη λύση των συλλογικών προβλημάτων. Αποδείχτηκε, εξάλλου, στην πράξη τα προηγούμενα χρόνια από τη δράση και τα αποτελέσματα των μαζικών φοιτητικών κινητοποιήσεων. Το ραντεβού μας είναι διαρκές, κι ανανεώνεται συνεχώς στα αμφιθέατρα, στις αίθουσες, στις Γενικές Συνελεύσεις και στους δρόμους. Ας φτιάξουμε το επιστημονικό μας πεδίο και τη ζωή μας όπως ταιριάζουν στις ανάγκες μας και στα όνειρα μας.

 ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ




Αστυνομική κτηνωδία με νεκρό μετανάστη

http://www.tvxs.gr/v23045